Er zijn talloze verhalen bekend over zwangere vrouwen die de meest merkwaardige verlangens en wensen hebben of die duizend angsten doorstaan, maar zijn die verhalen ook gestoeld op werkelijkheid of zoals we dat vandaag fake news zouden noemen? Wel, iedereen kent zo’n verhalen: vrouwen die midden in de nacht zin hebben in aardbeien en daarom verlangen dat hun man hemel en aarde zou bewegen om toch maar aan die aardbeien te geraken. Of plots zin krijgen in chocoladetaart, of pekelharing, of komkommer. Je kan het zo gek niet bedenken of een zwangere vrouw heeft er een geweldige drang naar.
Maar het omgekeerde kan ook: angsten, depressieve toestanden, vooral dan op het einde van de zwangerschap. Wetenschappelijk onderzoek vermeldt een hogere HbA1c-waarde, maar in verstaanbare taal heet dat een slechte glycemiecontrole. Om dat te achterhalen werden studies opgezet bij een tweehonderdtal zwangere vrouwen met aan de ene kant een normale glycemie en de tweede groep met kenmerken van diabetes type twee. Zelfs voor de aanvang van de studie en bij het begin van de zwangerschap viel op dat angststoornissen en depressie al meer voorkwamen bij vrouwen met diabetes of prediabetes: 14 tegen 2 percent voor depressie en 36 tegen 6 percent voor angsten. Maar die angsten werden bij bijna de helft van de vrouwen met diabetes ook al vastgesteld bij het begin van de zwangerschap, terwijl dat bij vrouwen zonder diabetes amper 7 percent was, om dan tegen het einde van de zwangerschap nog significant te verhogen.
De zwangerschap en de geboorte van de baby zouden de heerlijkste periode uit het leven van een vrouw moeten zijn, maar voor een aantal vrouwen is dat een calvarie.
Vrouwen met angsten bevielen ook een kleine week vroeger dan vrouwen die geen angst of depressie kenden. Deze factoren werden niet beïnvloed door leeftijd noch door BMI. De relatie met hormonale verschillen werd ook onderzocht.
Het omgekeerde kan ook: vooral na de twintigste zwangerschapsweek kan onder de invloed van hormonen van de placenta, een soort diabetes ontstaan. Voor de vrouw is daar voorlopig weinig gevaar bij, maar onderzoek is wel belangrijk, omdat het gevolgen kan hebben voor de baby. Bij een volgende zwangerschap kan het wel complicaties opleveren voor de toekomstige moeder in verband met bloeddruk, en het kan op latere leeftijd ook aanleiding geven tot de ontwikkeling van diabetes. Ook voor het kind bestaat dat risico, plus de kans op een hoger geboortegewicht. Een gezonde levensstijl is dus van belang voor de gezondheid van moeder en de toekomstige baby. Een zwangere vrouw en de toekomstige baby hebben koolhydraten nodig, maar geen geraffineerde suikers. Jammer genoeg weten veel vrouwen niet dat ze te hoge glycemiewaarden hebben en dus eigenlijk (misschien tijdelijk) diabeet zijn, met alle risico’s vandien. Goede opvolging is dus belangrijk.
Zwangerschapsblues:
Omdat het leven en het lichaam van de jonge moeder helemaal overhoop werd gehaald, kan dat ook grote impact hebben op het psychisch welbevinden. Zowel tijdens de zwangerschap als na de geboorte kan de jonge moeder het slachtoffer worden van nervositeit, slapeloosheid, prikkelbaarheid, depressieve gevoelens, huilbuien, radeloosheid zelfs. Dat kan zowel verergeren na de geboorte, of meteen verdwijnen. Het manifesteert zich niet op dezelfde wijze bij elke vrouw. Soms is ze depressief op het einde van de zwangerschap, soms een maand na de bevalling, soms pas als ze stopt met borstvoeding. De rol van de partner speelt daarin mee. Vaak is een van de kenmerkende oorzaken slaaptekort. De nachten zijn kort en als er dan om de haverklap een huilende baby die slaap komt verstoren legt dat een grote druk op het psychisch welbevinden en sommige jonge moeders kunnen radeloos worden en het niet meer zien zitten. Het komt echt veel meer voor dan je zou denken.
Van huilbui tot moord?
Vraag het aan tien moeders of ze zich in staat achten hun baby om te brengen en niemand zal daar positief op reageren. Elke moeder heeft een ontzaglijk groot verdedigingsinstinct ten opzichte van haar kinderen. Zoals een leeuwin in staat is een olifant te vellen als het erop aankomt de welpen te verdedigen, zo moet niemand proberen een vinger uit te steken naar haar kinderen. De normaalste zaak van de wereld. Het zit in onze genen, de schepping is goed gemaakt. En wat als je dan meemaakt dat moeders hun kinderen toch ombrengen?
„Dan hapert er wat”, zegt ons een neuropsychiater. „Moeders zijn vaak zo bekommerd om hun kinderen dat als ze zich niet meer in staat achten er goed voor te zorgen, ze zichzelf van kant willen maken, maar hun kinderen niet aan hun lot willen overlaten en ze de dood mee insleuren zodat ze er zeker van zijn dat ze geen ellendig leven meer hebben en kunnen treuren om wat is gebeurd.
Vaak zijn het vrouwen die in een hopeloze situatie zitten, een diepe depressie waaruit ze niet meer kunnen ontsnappen. En dikwijls heeft de relatie met de partner er mee te maken.”
Kort na de bevalling hebben veel vrouwen wel last van wat zwangerschapsblues wordt genoemd: een landerig depressief gevoel als gevolg van een uit balans raken van de hormonen. Mogelijks is ook de schildklier bij het probleem betrokken. Bij sommige vrouwen stabiliseert zich dat vrij snel, bij anderen kan het maanden duren en in zeldzame gevallen jaren. Er zijn vrouwen die het lijken te koesteren en er voor de rest van hun leven aan vast hangen.
Maar korte tijd na de bevalling, tot een paar maanden nadien, kan een vrouw zich echt ellendig voelen, het voor het minste op de heupen krijgen. Als de baby dan uren aan een stuk ligt te wenen, haar nachtenlang wakker houdt en ook nog een zorgenkindje is, kunnen op een gegeven moment de stoppen doorslaan. Dan kan een eenvoudige huilbui voldoende zijn om in een vlaag van overmacht de baby een zodanige harde klap te geven dat het overlijdt. Uiteraard moet elke depressie ernstig worden genomen, maar als de jonge moeder het dusdanig te pakken heeft, kan ze toch best goede verzorging krijgen.
Maar niet enkel de baby kan grote invloed hebben op de gevoelens en de gedragingen van de jonge moeder, ook het verlies van een kind, of zelfs een miskraam kan enorme invloed hebben op de jonge vrouwen. Dat wordt vaak onderschat! Het is verstandig hulp te zoeken en niet op eigen houtje middelen beginnen te slikken. Geen slaapmiddelen en ook geen antidepressiva. Dat moet je overlaten aan een deskundige arts die het probleem goed heeft onderzocht.
Er zijn goede “zachte” middelen die ook kunnen helpen, zoals wandelen, lichte sport, gesprekstherapie, acupunctuur, vitaminekuren (vooral vitamine B) en natuurlijke middelen op basis van Sint-Janskruid.
Een tip: Hyperibell van Fytobell op basis van Sint-Janskruid.
Je vindt Hyperibell in de apotheek met CNK-bestelnummer: 2899-938. Of je kan het ook online bestellen via www.boverte.com of via www.almed.be.
Je drijft niet van de eerste minuut op een roze wolk, maar het maakt het lichaam wel in staat de dingen in een beter perspectief te zien.