We vragen ons soms af hoe het komt dat ondanks de vooruitgang er toch meer zieke mensen zijn en dat vooral schade aan het DNA en kankers daarin de hoofdrol spelen. Het antwoord lijkt tegenstrijdig: het is die vooruitgang die het ons moeilijk maakt, want zoveel gevaarlijke stoffen komen in het milieu, de lucht en ons voedsel terecht, dat de conclusie duidelijker wordt. Veel giftige stoffen zoals gechloreerde koolwaterstoffen en dioxines hebben geen kleur, smaak of geur en ze zijn net als god-de-vader alomtegenwoordig. Het is dus onvermijdelijk dat iedereen er een bepaald aantal van in het lichaam heeft.
Baby’s lopen het grootste gevaar besmet te worden met giftige stoffen zoals PCB’s en dioxine. In de buurt van verbrandingsovens krijgt het vee meer te maken met dioxines. Ook sigaretten bevatten dioxines. Niet roken is dus minder kankerverwekkend.
Dioxines komen namelijk vrij bij verbrandingsprocessen van organisch of anorganisch materiaal waarin chloor zit. Dioxines, furanen en PCB’s (polychloor-bifenylen) worden soms door elkaar verwarrend gebruikt. De chemische vormen met 4 of meer chlooratomen zijn goed bestand tegen afbraak, ze zijn dus het meest giftig: de 2,3,7,8-tetra-chloro-dibenzo-paradioxine’s of TCDD. Deze meest giftige dioxine wordt als referentie voor toxiciteit genomen.
Eigenlijk zijn dioxines een verzamelnaam voor gehalogeneerde tricyclische aromatische koolwaterstoffen. Ze komen allemaal door verbranding in het milieu en dus uiteindelijk ook in ons lichaam terecht. Zowel natuurlijke oorzaken zoals bosbranden en vulkaanuitbarstingen als industriële verontreinigingen zorgen daarvoor. Ze worden gevormd bij temperaturen tussen de 300 en 325 graden. In aanwezigheid van koolstof, zuurstof, chloorverbindingen en bepaalde katalysatoren.
Industriële vervuiling
Per jaar dalen door industriële verontreinigingen ongeveer 12500 kg dioxines en furanen uit de lucht op ons neer. Dat betekent tussen de 18 en de 60 nanogram per vierkante meter. Hier zijn vooral verbrandingsmotoren, huisvuilverbranding, PVC-verbranding, afvalverbrandingsovens, opstoken van afvalolie in serres en op schepen, automotoren die lopen op loodhoudende benzine, produceren en zuiveren van metalen: aluminium, nikkel, magnesium, schoonbranden van kabels, barbecue, gebleekte luiers, gebleekt papier, chemische synthese van PCB’s witte koffiefilters, chloorfenolpreparaten, herbiciden, fungiciden uit de hout- en papierindustrie zoals chloorfenoxyazijnzuur, ontbladeringsmiddelen (Orange Agent in Vietnam) enz… verantwoordelijk voor.
Ook in vis
Monsters uit vis uit Zuid-Vietnam vertoonden al sporen van dioxine in 1970 en recenter blijkt ook dat er grote concentraties dioxines waargenomen zijn na de oorlog in Kosovo.
Deze stoffen worden opgestapeld in dierlijk vet: kippen, eieren, melk, rundvlees. Dioxines hebben bovendien de onplezierige eigenschap dat ze goed oplossen in vet, maar slechts traag en zeer moeilijk worden afgebroken, ze stapelen zich dus op in alle vethoudende weefsels of vloeistoffen van het lichaam: onderhuids vet, melkklieren, vetdepots, hersenen, placenta, eicellen. Bovendien is het een zeer ernstig verschijnsel dat hoe hoger een dier of mens zich in de voedselpiramide bevindt, hoe hoger de waarde van de dioxines in de vetreserves: dus mensen hebben meer dioxines geconcentreerd in hun vetweefsel dan runderen, bijvoorbeeld.
Ziekenhuisslib
Alle afvalstoffen die deze wezens produceren zijn eveneens hoog vervuild door dioxines. Bedrijfsafval, ziekenhuisslib en zuiveringsslib bevatten grote concentraties PCB’s. Het is dus misdadig deze terug in de voedselketen in te schakelen.
Ter vergelijking: moedermelk bevat ongeveer 2 ng/ kg TCDD, terwijl dat voor zuiveringsslib tot 400 ng/ kg kan gaan.
Ook sigaretten bevatten dioxine
Het is wel merkwaardig dat men enkel naar de vlees- en zuivelsector verwijst als bron van dioxinegevaar. Men verwijt de kippen, de eieren, het varkensvlees en de boter ons langzaam te vergiftigen, zodat deze producten soms uit de rekken worden gehaald, terwijl de sigaretten ongemoeid worden gelaten.
De dioxines in sigaretten zijn jaarlijks verantwoordelijk voor de dood van een half miljoen mensen in de Europese unie. Even onbegrijpelijk is dat rokers nog altijd een beroep doen op de hoffelijkheid van niet-rokers om in publiek te mogen doorgaan met hun vergiftigende hobby. Ze mogen nog altijd ongestraft anderen hinderen en ziek maken en hun leven ongestraft verkorten. Gelukkig is die vrijheid al ingeperkt en mag op kantoren, scholen en in openbare gebouwen niet meer gerookt worden. Maar je zal maar van je eetmaal proberen te genieten naast een roker op een terrasje.
Wat is de oplossing?
Het is niet eenvoudig een toxische grens vast te stellen of te achterhalen of het milieu en ons voedsel compleet dioxinevrij moeten worden gemaakt. In elke geval bevatten biologisch gekweekte producten veel minder dioxines dan de traditionele. Het is geen oplossing door te stellen dat onze maatschappij terug moet naar kleinschaligheid, dat is toch onbereikbaar. Bovendien ligt de oplossing niet in het eigen tuintje, want alles hangt af van de afstand tot de vervuilingsbron.
Koeien die grazen in de buurt van een verbrandingsoven krijgen een grotere concentratie dioxines in hun melk dan koeien die op grote afstand leven. De concentratie dioxines ligt hoger bij dieren die zelf dierlijk voedsel toegediend krijgen, omdat het hier om een accumulatie van concentraten uit vetweefsel gaat.
Baby’s lopen gevaar
Vegetariërs hebben daardoor al een lager risico dan vleeseters. Zuigelingen staan aan de top van de voedselketen omdat ze uitsluitend moedermelk of koemelk gebruiken. Gedurende de eerste zes levensmaanden nemen zuigelingen dan ook veel hogere concentraties dioxines op in vergelijking met de rest van hun leven. Moeders in industrielanden hebben ook veel meer dioxines in de moedermelk, dan in ontwikkelingsgebieden.
Dioxinebom
In elk geval is de opname van dioxine door planten via de wortels te verwaarlozen, omdat de verspreiding via de lucht gebeurt. Voedingsmiddelen van dierlijke oorsprong zijn wel grote contaminanten: vlees, zuivel, eieren, en hun afgeleide producten of levensmiddelen waarin zij zijn verwerkt: een eiercake kan dus op een bepaald moment een dioxinebom worden, omdat hiervoor melk, eieren en besmet vet kan worden gebruikt. Meer dan 90 percent van de dioxine-opname door de mens gebeurt door het dagelijks voedsel, vooral dierlijke voedingselementen. Zuivel, vlees en vis zijn hiervan de grootste leveranciers.
Denk aan je lever
Hoeveel dioxine in het eigen organisme aanwezig is, hangt af van het lichaamseigen vetweefsel en dat is in belangrijke mate genetisch bepaald. De lever is hiervan de belangrijkste stockplaats. Vandaar dat baby’s vooral het slachtoffer kunnen worden van chlooracné, leverafwijkingen door enzyminductie, immunologische veranderingen, neurologische stoornissen en reproductiestoornissen. Er mag niet worden vergeten dat TCDD tot de meest giftige stoffen behoren, giftiger dan strychnine en curare.
Het is dus wel dringend nodig bij de samenstelling van zijn voedselpakket en zijn leefwijze rekening te houden met de aan- of afwezigheid van toxische stoffen als PCB’s en dioxines.
Daarom dit advies: wees kieskeurig, bescherm je lever en biedt stoffen aan om de detox te stimuleren.
Een tip: Cardubell van Fytobell als natuurlijke hulp voor je lever.
Je vindt Cardubell van Fytobell in de apotheek met CNK-bestelnummer: 2899-870.
Of je kunt Cardubell van Fytobell ook online bestellen via www.fytobell.be of www.boverte.com.
Je lever en je gezondheid zullen erop kicken.