Er gebeurt van alles met ons voedsel zonder dat we het weten. En dan hebben we het nog niet eens over grote suikerhoeveelheden, transvetten, smaakverbeteraars, kleurstoffen, smaakstoffen, aroma’s, bewaarmiddelen, maar ook echt gevaarlijke stoffen waar we geen vermoeden van hebben. Je smaakt ze niet, je ruikt ze niet, maar ze zitten er wel in en ze hebben beslist invloed op je gezondheid. Het voedsel is niet meer wat het vijftig jaar geleden was. De productie ervan is overgenomen door de grootheden van onze planeet. Ze vergiftigen tegelijk de aarde, maar ook ons voedsel en ze bepalen wat de boeren nog mogen, of liever moeten gebruiken: hun bestrijdingsmiddelen natuurlijk, hun meststoffen, want – o ironie – ze zijn milieuvriendelijker dan natuurlijke meststoffen en sparen de planeet, voorkomen CO2-uitstoot en redden het klimaat. En de politiek stapt daarin mee, want wie wil er de planeet niet redden. Terloops even meegeven dat er voor elke volksvertegenwoordiger in de Europese raad er minstens vijf lobbyisten aan het werk zijn, kwestie van de politieke besluitvorming objectief te ondersteunen, nietwaar.
Destijds viel de regering Dehaene over het dioxineschandaal, vandaag kijkt daar niemand nog van op. We zijn gewoon geworden aan gesjoemel, corruptie, want we hebben andere prioriteiten: we willen namelijk op reis gaan, op restaurant genieten, op een terrasje zitten, dus… wie zal er bekommerd zijn over de kwaliteit van ons voedsel.
Ons voedsel is niet meer wat het ooit geweest is. Men spreekt over verbeterd brood, verbeterd graan, geselecteerde zaden, noodzakelijke bestrijdingsmiddelen, maar er zijn nog nooit zoveel degeneratieve ziekten geweest. Wees dus heel kieskeurig met wat je in je mond stopt.
Essentieel
En toch is het van levensbelang. Je bent wat je eet, maar er is toch de geneeskunde en er zijn toch pillen. En er komen toch machtige boosters, en er is toch de politiek die alles nauwlettend in de gaten houdt… tot er een nieuw schandaal zal losbarsten en ons met de neus op de feiten zal drukken. Want eigenlijk hebben de lobby’s het voor het zeggen en zij bepalen wat we moeten eten, wat we moeten drinken, en welke middelen we moeten nemen om zo lang gezond te leven, zoals het hen belieft.
En intussen vergeten we dat de natuur de baas is, maar we willen het niet weten. Dat de rekening zal opgevraagd worden, maar we zullen het niet kunnen betalen. Dat we het hadden kunnen weten, maar we hadden belangstelling voor andere dingen. Dat we beter zorg hadden kunnen dragen voor elkaar, maar we hadden meer belangstelling voor genot en het geld.
Een zeer oud boek berichtte daar al over. De rekening zal vroeg of laat opgevraagd worden, want… “Hij zal verderven, die de aarde hebben verdorven”.
Wat kunnen we dan doen? De wijsheid is eenvoudig: informeer je en trek gezonde conclusies. Die zijn eenvoudig en liggen voor de hand: wat de natuur duizenden jaren heeft verschaft, kan niet verkeerd zijn. Want de ziekten die we nu meemaken waren er niet en zeker niet in die mate honderd jaar geleden: kanker, hart- en vaatziekten, leveraandoeningen, obesitas, diabetes, psychische aandoeningen, een overstresste bevolking.
En wat is dan het grote gevaar? Dat we er eigenlijk geen aandacht meer voor hebben en maar laten waaien. En intussen graven we ons graf met onze tanden.
Denk alleen nog maar aan dioxine: een supergevaarlijke stof. Je vindt het tegenwoordig in veel voedingsmiddelen.
Dioxine
Dioxine? In ons voedsel? Ongelooflijk en toch gebeurde het… niet in Seveso, maar bij ons. Want rampen kunnen toch alleen maar aan de andere kant van de wereld toeslaan? De hele voedselketen besmet met een van de meest gevaarlijke stoffen? De dioxineaffaire destijds zette alle gevoel van vermeende veiligheid opzij. Er was wel degelijk gevaar! Een stormloop naar reformwinkels ontstond. Plots waren de biologisch gekweekte producten geen fantasie meer van dagdromers. Men besefte terdege dat de volksgezondheid gevaar liep. Maar dioxine was maar een uitschieter.
De ijsberg die boven water stak… terwijl er nog 90 percent onder water zit, maar die willen we niet zo graag zien, want intussen blijft het publiek graag omgaan met gevaarlijke stoffen en geven we liefst zo weinig mogelijk uit aan onze voeding: goedkope gezondheid is slechte gezondheid. Maar toch zullen we ons moeten leren beschermen, kritisch lezen, anders denken en anders eten, willen we van een goede kwaliteit van het leven blijven genieten tot op hoge leeftijd.
De vraag is: hoe kun je je beschermen tegen de gevaren die in ons voedsel loeren en hoe kun je iets ondernemen tegen het dioxinegevaar?
Maar het goede nieuws is: je kunt je wel degelijk beschermen tegen de gevaren van dioxines. Op honderdduizenden exemplaren werd jaren geleden een manifest verspreid o.m. via de reformhandel. De reacties waren niet bijster intens. Liever goedkope dioxines dan dure gezonde voeding?
Giftige cocktail aan tafel
En toch zullen we iets moeten doen, want onze omgeving wordt steeds zwaarder belast. Chloor, dioxines en halogenen bedreiging ons via voedsel, water en lucht. Aan alle fruitsappen te koop aangeboden in de gewone handel, wordt broom toegevoegd. Tomaten die in serres worden gekweekt op hydrocultuur, worden met broom vergast. Je kan je al vragen stellen bij de kwaliteit van de hydro-gecultiveerde groenten, maar als er broomgas in de serres wordt gejaagd…
Van veel procedures weten we nog te weinig, we zijn dus wel echt leerling-tovenaar aan het spelen met ons voedsel en onze omgeving. Neem nu nog maar de magnetron. Natuurlijk wordt er verteld dat het compleet veilig is, want wie gaat het opnemen tegen die enorme lobby. Maar ondanks het feit of er al dan niet straling vrijkomt, moeten we toch vaststellen dat de moleculaire structuur van het voedsel verandert.
Het cysteïne verandert van plaats of krijgt een andere structuur. Bepaalde aminozuren ondergaan een structurele wijziging in de magnetron of microgolfoven. Mineralen zijn moeilijker te wijzigen, maar de vitamines verminderen duidelijk in waarde. Bij de verwarming met microgolfoven verloopt het kookproces van binnen naar buiten, net het omgekeerde van het klassieke kookproces. Het risico op bacteriële besmetting aan de buitenkant bij onvoldoende verhitting tot de rand toe, is niet denkbeeldig.
Op die manier bedreigen we onze gezondheid met te weinig bekende procedures en stoffen. Denk aan de jaren 70 toen men op grote schaal het drinkwater wou fluorideren. Dat gebeurde in verschillende gemeenten in Nederland en de USA. Bij ons kwam het gelukkig zo ver niet, want het kwam vast te staan dat fluor zeer kankerverwekkend was. Men kreeg weliswaar een vermindering van tandcariës, maar hoeveel levers werden er niet door vergiftigd? Fluor blokkeert namelijk een tiental enzymen in de biochemie. Dan weten we nog niet alles over toevoegingen aan het voedsel, over suikers en kunstsuikers, over bewaarmiddelen. We krijgen dagelijks een giftige cocktail voorgeschoteld.
Hoe moet het verder?
De toxiciteit of giftigheid van een aantal stoffen is erg groot en op bepaalde plaatsen van onze planeet heeft dat al tot catastrofes geleid. In de baai van Minamata in Japan werden in de jaren 70 trouwens meer dan 2000 slachtoffers gemaakt doordat ze oesters hadden gegeten die gevist waren in een gebied waar een zinkfabriek afvalwater had geloosd. De oesters – van nature opruimers van de zee – hadden het vergif 300 maal sterker in zich geconcentreerd dan in het omgevende water. Ze deden dienst als een soort filter, vergifzuigers, zonder er zelf het slachtoffer van te worden. Maar de mens die ze opat werd blind, kreupel, of ging ten onder aan de vergiftiging. Hetzelfde gebeurt op minder spectaculaire wijze met aromatische koolwaterstoffen, met dioxine en PCB’s, maar het resultaat hiervan zal pas over een aantal jaren bekend zijn… als het bekend wordt, want vaak worden catastrofes op termijn niet meer gelinkt met de echte oorzaken. Best mogelijk dat over vijf jaar het aantal kankergevallen sterk toeneemt, zonder dat meteen nog een beschuldigende vinger wordt uitgestoken naar vetsmelters en veevoederbedrijven. Want hier liggen de echte schuldigen. Ze willen geld verdienen zonder zich vragen te stellen over het effect op de volksgezondheid.
Een paar tientallen jaar geleden was er in de varkenssector een mini-schandaaltje omdat het varkensvlees naar vis smaakte en in de pan naar gebakken vis rook. Veevoederboeren hadden gemalen viskoppen in hun voeder gemengd, met alle gevolgen van dien. Een schandaaltje dat meer economische dan gezondheidsrisico’s inhield… Maar wie ligt er vandaag nog wakker van de effecten op de gezondheid? Had de nationale economie er niet mee te maken gehad, waren er dan even strenge veiligheidsnormen afgekondigd?
En dan zijn er nog de zware metalen uit de zee. Ze vergiftigen het zeeleven, maken ook vissen die zeer gezond zijn vanwege de Omega-3 vetzuren gevaarlijk. In Canada is nu een studie afgerond over de relatie tussen het eten van vis en huidkanker. Het bleek namelijk dat mensen die dagelijks vis aten, meer kans hadden op huidkanker. Dat was bijvoorbeeld het geval met de vissers.
Wat is er dan nog wat we niet weten en toch eten? Het is niet enkel een schande, het is moord op termijn met voorbedachten rade. Maar welke politieke instantie ligt daarvan wakker?
Het komt er dus op aan zichzelf te beschermen. Gezond voedsel te kiezen en vergif zoveel als mogelijk te vermijden.
En ja, je kunt iets doen tegen de zware metalen, want een onooglijk plantje is in staat om te helpen tot het elimineren van zware metalen uit ons lichaam.
Een tip: Chlorella van Fytobell.
Je vindt Chlorella van Fytobell in de apotheek met CNK-bestelnummer: 3421-658.
Of je kunt Chlorella van Fytobell ook online bestellen via www.fytobell.be of via www.boverte.com.
Zo ben je toch iets meer beveiligd tegen de vergiftiging van ons voedsel.