Veel artsen, psychologen en psychiaters hebben er al voor gewaarschuwd: de psychische gevolgen van de lockdown met deze coronapandemie zijn misschien even erg en even schadelijk als de fysieke nadelen van de besmetting zelf. Veel mensen voelen zich echt mottig, zien er geen gat meer in, missen de moed om de dag aan te vatten en aan het werk te gaan, kunnen zich niet meer organiseren en zien overal problemen opdoemen, krijgen ruzie en gekrakeel in het gezin en liggen overhoop met vrouw of man en kinderen. Corona heeft een keerzijde: het is niet enkel een virus, het is een donkere geest die de sfeer verziekt en die weegt op het welbevinden van de mensen. Niet eenvoudig.
Veel mensen voelen zich dan ook ziek, terwijl ze helemaal niet ziek zijn, althans fysiek niet, terwijl de dokter niets kan vinden. Zelfs na een volledig medisch onderzoek, kunnen artsen vaak alleen maar besluiten „dat het wel aan de zenuwen zal liggen”. Psychosomatische aandoeningen komen inderdaad meer voor dan men denkt. Vraag is waarom iemand zich ziek voelt, als hij dat niet is?
Het coronavirus slaat wild om zich heen en maakt veel mensen depressief en angstig. Je zou voor minder. De beste oplossing: geef om elkaar, help elkaar en zoek hulp in de natuur.
Een motor die op de juiste brandstof draait en op tijd en stond een onderhoudsbeurt krijgt, zal in principe gezond blijven (lees: onberispelijk blijven functioneren), zonder dat hij daar zelf enige invloed kan op uitoefenen. Wij mensen zitten echter een stuk complexer in elkaar. Gezondheid is voor ons, méér dan de som van de juiste voeding, voldoende beweging en de afwezigheid van bacteriën en virussen. Deze laatste zijn er nu wel natuurlijk: coronavirussen. En daar zijn nu juist veel mensen bang van, leven in angst, zien vrienden of familieleden om hen heen ziek worden, sterven. Dat laat littekens na op de ziel.
Gedachten zijn krachten en die angst heeft invloed op ons functioneren, op onze organen… men noemt ze dan ook psychosomatische klachten, omdat ze een emotionele of psychische oorzaak hebben, maar de functies van organen blokkeren of negatief beïnvloeden.
Wij zijn dus wél in staat om het functioneren van ons lichaam, zowel in positieve als in negatieve zin, te beïnvloeden. Ons gevoelsleven kan ons ziek maken, of integendeel een ernstige aandoening op onverklaarbare wijze genezen. De beste geneesmiddelen staan machteloos, als diep in ons niet de wil en de kracht schuilt om gezond te worden en te blijven. Niet voor niets beschouwen sommige artsen kanker als een ziekte van de ziel.
We hebben meer macht over onze medemens dan we zelf beseffen. Je moet immers al heel sterk in je schoenen staan om niet gevoelig te zijn voor de opmerkingen en bedoelingen van anderen. Het leven op zich, met zijn onvermijdelijke mislukkingen en ontgoochelingen, kan je wel voor een deel harden tegen latere negatieve ervaringen, maar een ondoordringbaar pantser tegen de buitenwereld optrekken is en blijft onmogelijk. Stel dat iemand tegen je zegt: “wat hapert er, je ziet er niet zo best uit… je hebt toch geen corona?” Wat zal daarvan het gevolg zijn, denk je? Want niet iedereen is psychisch even sterk. Sommige persoonlijkheden zijn tere kasplantjes, die bij het minste tochtje beginnen te verschrompelen. Anderen zijn zo sterk als een eik en kunnen de zwaarste storm weerstaan zonder zelfs maar een krimp te geven.
De persoonlijke geschiedenis en de emotionele achtergronden van de betrokkenen spelen daarbij een grote rol. Sommige mensen hebben in hun jeugd onvoldoende nestwarmte gekend en hebben nooit geleerd op een liefdevolle wijze met elkaar om te gaan. Anderen werd in hun kindertijd zo hard op hun ziel getrapt, dat ze daar nooit meer van hersteld zijn. Kindermishandeling, maar ook ogenschijnlijk onschuldige pesterijen slaan soms erg diepe wonden in het psychische leven van de latere volwassene. Zelfs een simpel verwijt kan al een flinke brok littekenweefsel op de ziel veroorzaken.
Leraars die een kind vertellen dat het nergens goed voor is, nooit iets zal bereiken in het leven en al een even grote nietsnut is als zijn ouders, verdienen niet in het onderwijs te staan. Deze „opvoeders” kunnen er verantwoordelijk voor zijn dat een kind angstig en onzeker wordt en niet langer contacten kan leggen met anderen.
Ook artsen kunnen hun patiënten onheus behandelen. Sommige geneesheren schijnen hun patiënten enkel te zien als een instrument voor hun persoonlijke verrijking, en vergeten dat het ook om mensen gaat die zich vaak hulpeloos voelen en soms een schouder nodig hebben om op uit te huilen.
Er zijn zelfs artsen die zover gaan hun patiënten alle hoop op genezing te ontnemen. En dat is ronduit gemeen, om niet te zeggen misdadig. Zelfs bij de meest ernstige ziekte is het de plicht van de arts om de deur op een kier te laten. Welke arts kan immers met zekerheid bepalen, hoelang iemand nog te leven heeft? Menig geneesheer heeft zich op dat vlak trouwens al vergist, en heeft moeten vaststellen dat een als ongeneeslijk beschouwde ziekte plots omslaat, met volledige genezing tot gevolg.
Psychische weerbaarheid, zuivere vechtlust en de drang tot leven zijn soms belangrijker dan de wetenschap durft te vermoeden.
En in deze coronatijd moeten we op elkaar kunnen steunen en rekenen, weliswaar zonder fysiek contact, want dat is in deze lockdown niet toegestaan. Maar we kunnen elkaar bellen “opzoomen”, voorstellen om te helpen. Deze waardering en aandacht voor anderen verzet bergen, geeft hoop en moed en zal iedereen gemakkelijker door deze moeilijke periode loodsen.
En niet te vergeten: fysieke beweging in de natuur is van uiterst groot belang, evenals een goed gesprek. Broodnodig! Ga wandelen, bel je vrienden op, laat iets horen, geef om elkaar.
En heb je een steuntje van de natuur nodig? Dat kan: Hyperibell is het zonnetje in deze donkere dagen.
Want Sint-Janskruid kan depressieve toestanden aanpakken.
Een tip: Hyperibell van Fytobell.
Je vindt Hyperibell van Fytobell in de apotheek met CNK-bestelnummer: 2899-938.
Je kan Hyperibell ook online bestellen via www.almed.be en via www.boverte.com. Op die manier loopt het coronavirus je helemaal niet onder de voet.