Vroeger kende men enkel inpekelen als een methode om voedsel langer te bewaren. Het waren alleen de rijkere kasteelheren die een vrieskelder hadden. Dat was een soort tumulus of heuvel bedekt met dikke lagen aarde waarin een gemetste kelder was ondergebracht waar in de winter ijs in werd gelegd dat uit beken en vijvers werd gehakt. Op die manier hadden ze lang voor de uitvinding van de koelkast of de diepvriezer een koude ruimte waarin ze het voedsel vooral van de jacht, konden bewaren.
De diepvrieskast bewaart het voedsel ook niet eeuwig. Ook hierin kan voedsel nog bederven. De houdbaarheid verschilt al naargelang het product.
Nu beschikt elk huisgezin over een koelkast oftewel frigo waarin ook een vriesvak is voorzien, en in veel gevallen is er ook een diepvrieskast.
Veel mensen zijn van mening dat als ze voedsel in de diepvrieskast stoppen dit eeuwig houdbaar blijft en dus zonder problemen eindeloos mag geconsumeerd worden. Niets is minder waar.
Het is wel zo dat warmte de groei van bacteriën bevordert (behalve als het voedsel gekookt wordt), terwijl koude de groei vertraagt. Het komt er dus op aan enkel gezond en kiemvrij voedsel in de diepvrieskast te leggen en ervoor te zorgen dat de invriestemperatuur zeer laag is en dat het snel gebeurt. Min twintig is de beste temperatuur voor een langere bewaring.
Rond die temperatuur zijn de meeste producten het langst houdbaar, omdat bederf het traagst verloopt.
Rundvlees en platte kaas zijn ongeveer een jaar houdbaar, maar groenten en gevogelte slechts negen maanden. Vis en bereide vleeswaren blijven ondanks deze diepvriestemperaturen amper vier maanden veilig.
Het gevaarlijkst van al zijn ijsjes, ijstaart en slagroom: bewaar ze niet langer dan twee tot drie maanden. Er is dus wel beleid en goed opvolgwerk nodig om de diepvrieskast te beheren, wil men niet het risico lopen met een voedselvergiftiging opgezadeld te zitten.