Kippenvlees is normalerwijze gezonder dan rood vlees. Van rood en bewerkt vlees is het bekend dat het kanker in de hand kan werken en dus eet je dat beter niet. Bovendien bevat kippenvlees ook Omega-3 vetzuren en daarvan is het bekend dat het gezonde vetzuren zijn. Ze worden trouwens ook aangeboden in vis. Daarom is het eten van vis te verkiezen boven het eten van vlees. Kip maakt hierop een uitzondering, op voorwaarde dat er geen giftige stoffen in zitten en ze correct en natuurlijk voedsel hebben gekregen. Daarom verdienen scharrelkippen die vrij rondlopen de voorkeur. Maar zoals met alles: je bent overgeleverd aan de eerlijkheid van de kwekers en verkopers en daar wringt vaak het schoentje.
Eet minder dierlijk voedsel (boter, vlees, zuivel), want dieren accumuleren dioxine en PCB’s uit de voedselketen, terwijl de mens deze vergiften opstapelt in zijn vetweefsel.
Giftig
Het is niet de eerste keer en toch is het voor sommigen nog niet duidelijk wat het ecosysteem voor ons betekent, hoewel de dioxinevergiftiging van kippen en eieren dat goed aantoont. De dioxine in het voedsel is afkomstig van minerale olie die door producenten van veevoeder gemengd werd in de plaats van plantaardige olie. Eens te meer is gebleken wat er met het voedsel gebeurt. Dat geoxideerde oude frituurolie wordt gerecycleerd tot veevoeder wisten we al, maar dat dan ook afgedraaide motorolie in het voedselcircuit terecht komt, is ongelooflijk.
Geen kleur, geen geur, geen smaak
Dioxines hebben geen kleur, smaak of geur en ze zijn alomtegenwoordig. Het is dus onvermijdelijk dat iedereen er een bepaald aantal van in het lichaam heeft. Dioxines komen namelijk vrij bij verbrandingsprocessen van organisch of anorganisch materiaal waarin chloor zit. Dioxines, furanen en PCB’s (polychloor-bifenylen) worden soms door elkaar verwarrend gebruikt. De chemische vormen met 4 of meer chlooratomen zijn goed bestand tegen afbraak, ze zijn dus het meest giftig: de 2,3,7,8-tetra-chloro-dibenzo-paradioxine’s of TCDD. Deze meest giftige dioxine wordt als referentie voor toxiciteit genomen. Eigenlijk zijn dioxines een verzamelnaam voor gehalogeneerde tricyclische aromatische koolwaterstoffen. Ze komen allemaal door verbranding in het milieu en dus uiteindelijk ook in ons lichaam terecht. Zowel natuurlijke oorzaken zoals bosbranden en vulkaanuitbarstingen als industriële verontreinigingen zorgen daarvoor.
Per jaar dalen door industriële verontreinigingen ongeveer 12500 kg dioxines en furanen uit de lucht op ons neer. Dat betekent tussen de 18 en de 60 nanogram per vierkante meter. Hier zijn vooral verbrandingsmotoren, huisvuilverbranding, PVC-verbranding, afvalverbrandingsovens, stoken van afvalolie in serres en op schepen, automotoren die lopen op loodhoudende benzine, produceren en zuiveren van metalen: aluminium, nikkel, magnesium, schoonbranden van kabels, barbecue, gebleekte luiers, gebleekt papier, chemische synthese van PCB’s witte koffiefilters, chloorfenolpreparaten, herbiciden fungiciden uit de hout- en papierindustrie zoals chloorfenoxyazijnzuur, ontbladeringsmiddelen (Orange Agent in Vietnam) enz.. verantwoordelijk voor.
Wat is de oplossing?
Het is niet eenvoudig een toxische grens vast te stellen of te achterhalen of het milieu en ons voedsel compleet dioxinevrij moeten worden gemaakt. In elke geval bevatten biologisch gekweekte producten veel minder dioxines dan de traditionele. Het is geen oplossing door te stellen dat onze maatschappij terug moet naar kleinschaligheid, dat is toch onbereikbaar. Bovendien ligt de oplossing niet in het eigen tuintje, want alles hangt af van de afstand tot de vervuilingsbron. Koeien die grazen in de buurt van een verbrandingsoven krijgen een grotere concentratie dioxines in hun melk dan koeien die op grote afstand leven. De concentratie dioxines ligt hoger bij dieren die zelf dierlijk voedsel toegediend krijgen, omdat het hier om een accumulatie van concentraten uit vetweefsel gaat.
Vegetariërs hebben daardoor al een lager risico dan vleeseters. Zuigelingen staan aan de top van de voedselketen omdat ze uitsluitend moedermelk of koemelk gebruiken. Gedurende de eerste zes levensmaanden nemen zuigelingen dan ook veel hogere concentraties dioxines op in vergelijking met de rest van hun leven. Moeders in industrielanden hebben ook veel meer dioxines in de moedermelk, dan in ontwikkelingsgebieden.
In elk geval is de opname van dioxine door planten via de wortels te verwaarlozen, omdat de verspreiding via de lucht gebeurt. Voedingsmiddelen van dierlijke oorsprong zijn wel grote contaminanten: vlees, zuivel, eieren, en hun afgeleide producten of levensmiddelen waarin zij zijn verwerkt: een eiercake kan dus op een bepaald moment een dioxinebom worden, omdat hiervoor melk, eieren en besmet vet kan worden gebruikt. Meer dan 90 percent van de dioxine-opname door de mens gebeurt door het dagelijks voedsel, vooral dierlijke voedingselementen.
Zuivel, vlees en vis zijn hiervan de grootste leveranciers. Hoeveel dioxine in het eigen organisme aanwezig is, hangt af van het lichaamseigen vetweefsel en dat is in belangrijke mate genetisch bepaald. De lever is hiervan de belangrijkste stockplaats. Vandaar dat baby’s vooral het slachtoffer kunnen worden van chlooracné, leverafwijkingen door enzyminductie, immunologische veranderingen, neurologische stoornissen en reproductiestoornissen. Er mag niet worden vergeten dat TCDD tot de meest giftige stoffen behoren, giftiger dan strychnine en curare. Het is dus wel dringend nodig bij de samenstelling van het voedselpakket en leefwijze rekening te houden met de aan- of afwezigheid van toxische stoffen als PCB’s en dioxines.
Hoe ontsnap je eraan? Kies biologisch en zo weinig mogelijk dierlijk en wees kieskeurig met vet.
En wil je op veilig spelen: eet vis, vanwege de Omega-3 vetzuren.
Je kunt het ook via visoliecapsules nemen.
Een tip:
Nutribell visolie Omega-3 van Nutribell.
Je vindt Nutribell visoliecapsules in de apotheek met CNK-bestelnummer: 2751-485.
Of je kunt Nutribell visolie ook online bestellen via www.fytobell.be of www.boverte.com.