Het is beter gesteld met de kwaliteit van het water van onze rivieren en meren en dat is maar goed ook. Want er zijn heel wat mensen die van lijnvissen hun hobby hebben gemaakt en dus genieten van de “vangst van hun leven”.
Hoe vetter de vis, des te meer Omega-3 vetzuren en dus hoe gezonder de vis.
Vervuiling vermindert namelijk de kwaliteit van de vis en bedreigt daardoor ook de gezondheid van de consument. Vooral de monding van de rivieren en waterlopen zijn erg vervuild.
Ook vissen die worden gevangen in riviermondingen zijn het slachtoffer van vervuiling, vanwege de overdosis zware metalen. Gekweekte vis is daar dan wel vrij van, maar er worden allerhande stoffen aan het voedsel en het milieu van de vissen toegevoegd. Gezondst is diepzeevis, vis die natuurlijk is opgegroeid in de zee en in veilige en zuivere wateren wordt gevist.
Gezond
Vis bevat weliswaar cholesterol, maar die beïnvloedt het cholesterolgehalte in het bloed niet. Integendeel, door het gehalte aan poly onverzadigd vet hebben deze vetten een gunstige invloed op de vetbalans in het bloed. En meer nog: vis bevat belangrijke mineralen en vitamines die je nauwelijks aantreft in andere voedingsmiddelen. Vis bevat bijvoorbeeld zink en ijzer, zij het in mindere mate dan in vlees, maar deze bestanddelen zijn wel in goed absorbeerbare vorm aanwezig. Zink is een zogenaamde carrier of drager en is nodig opdat vitamine C als antioxidant goed zou kunnen functioneren en zich niet tegen het lichaam zelf zou keren. Zink is ook van belang voor de seksuele ontplooiing van de mens en is ook erg belangrijk gebleken voor de immuniteit in tijden van corona.
Jodium
De belangrijkste spoorelementen echter zijn jodium en selenium en die komen in andere voedingsmiddelen amper voor. Jodium speelt een heel grote rol bij de aanmaak van schildklierhormonen. Deze leveren een belangrijke bijdrage tot de groei van het lichaam en ook van de hersenen. Maar groeihormonen blijken een heel leven lang van belang te zijn. Uit onderzoek blijkt dat meer dan de helft van de Belgen een tekort heeft aan jodium. Zeezout kan dat tekort niet aanvullen. Dat vind je enkel in absorbeerbare vorm in zeewieren, in kelp dus en in vis.
Als zwangere vrouwen een tekort aan jodium vertonen, kan dat aanleiding geven tot een miskraam. Als kleine kinderen te weinig jodium naar binnen krijgen, kan dat leiden tot een verminderde groei van de hersenen en tot geestelijke achterstand.
Je kan al merken dat sommige mensen een tekort aan jodium hebben als de schildklier opzet. Ze krijgen dan een opgezette krop op de keel. Tweemaal per week vis eten is dan ook van belang om het tekort aan jodium op te vangen. Vergeet ook niet dat de wijze van klaar maken van de vis van belang is voor de hoeveelheid jodium die overblijft. Als je vis kookt gaat een belangrijk hoeveelheid over in het kookwater, dat meestal wordt weggegoten. Bakken of stomen is de beste oplossing. Ook rauwe vis bevat veel jodium zoals sardines en makreel en haring. Met sardientjes heeft men nog het voordeel dat ook de kleinere graten worden opgegeten, wat het mogelijk maakt dat het lichaam beschikt over gemakkelijk absorbeerbare kalk.
Selenium als antioxidant
Een ander mineraal dat goed vertegenwoordigd is in zeevis is selenium, een antioxidant die de cel beschermt tegen vrije radicalen. Selenium speelt een belangrijke rol in het immuunsysteem bij de opbouw van de afweer. Ook voor de voortplanting is selenium van wezenlijk belang. Tekorten geven aanleiding tot het ontstaan van hartziekten en spierzwakte. Voldoende inname van selenium helpt zowel kanker als hart- en vaatziekten voorkomen. Dagelijks zou ongeveer 70 microgram moeten worden opgenomen. Groenten en fruit zijn geen grote leveranciers, aangezien seleen aan eiwit gebonden is. Vlees en vis zijn dus grote leveranciers. Graan bevat wel selenium, want koren is een eiwitbron. Door raffineren gaat een groot gedeelte verloren. Enkel wie volkorenproducten gebruikt, kan over voldoende selenium beschikken. Vis kan dan een goede aanvullende bron zijn.
Vitamines uit de B-groep
Vis is ook een belangrijke leverancier van bepaalde wateroplosbare vitamines: B12 en B6. Vette vis is ook een goede bron voor de vetoplosbare vitamines zoals A en D. Bekend is trouwens de levertraan, een product dat met dichtgeknepen neus en vol afschuw werd genuttigd in de jaren vijftig en zestig en sedertdien ten onrechte wat in onbruik is geraakt. Maar het heeft in elk geval veel kinderen behoed tegen rachitis, de Engelse ziekte, en heel wat huidaandoeningen.
Door de vitamine D kunnen zowel calcium als fosfor uit het voedsel worden opgenomen, vandaar dat ze voor een sterk skelet kunnen zorgen. En dat was precies wat ontbrak bij kinderen met de Engelse ziekte. Vandaar ook dat men hen zonnebaden voorschreef omdat onder invloed van UV-licht vitamine D in de huid wordt gevormd.
Vrouwen in de menopauze die bedreigd worden met osteoporose moeten een voorzichtig en verstandig zonnebad niet uit de weg gaan en ze vinden uiteraard ook een goede aanvulling van de reserve vitamine D in het tweemaal per week eten van zeevis. Naast vette zeevis, zoals makreel, paling, haring, zalm en heilbot zijn ook roomboter en eieren leverancier van vitamine D.
Vis en verkoudheid
Vissers hebben geen astma. Dat kan natuurlijk enerzijds verklaard worden door het feit ze op zee minder in contact komen met allergenen. Er is geen stuifmeel op zee, tenzij de wind van over land komt. Anderzijds blijkt het aparte dieet van vissers er voor iets tussen te zitten. Eskimo’s bijvoorbeeld kennen niet alleen geen astma, ook bronchitis en andere chronische longaandoeningen, zelfs longemfyseem is hen in hoge mate vreemd. Het studiemateriaal is te beperkend om er volwaardige conclusies uit te kunnen trekken, want de complete levenswijze moet mee in rekening worden gebracht. Zo is het rookgedrag van een Eskimo niet dezelfde als dat van een Deen en een Rotterdammer. Industrielucht speelt natuurlijk ook mee bij het ontstaan van longaandoeningen, zelfs oorontstekingen komen meer voor in gebieden met hoge luchtvervuiling.
In elk geval hebben Omega 3-vetzuren een invloed op het metabolisme van de prostaglandines en het immuunsysteem. Daardoor kunnen ontstekingen worden geremd of voorkomen. Dat verklaart misschien ook wel dat bij Eskimo’s minder reuma en multiple sclerose voorkomt. Zelfs suikerziekte heeft een goede prognose bij viseters, want de kans op glucose intolerantie is 2,5 maal kleiner dan bij niet-viseters. In elk geval lijkt het er op dat vis een beschermend effect heeft ter hoogte van de celmembranen, waar ze een hogere vloeibaarheid realiseren, zodat ze ook gevoeliger zijn voor de werking van insuline. Daardoor kunnen de bloedsuikerwaarden binnen normale grenzen worden gehouden.
Onrechtstreeks heeft vis dan ook een invloed op de kwaliteit van het visuele waarnemingsvermogen: de ogen functioneren beter. Niet enkel vanwege de vitamines A, maar ook door de verminderde glucosewaarden in het bloed. Suikerziekte heeft trouwens een minder goede reactie t.a.v. de kwaliteit van het zien.
Vetgehalte van vis
Rekening houdend met de visplaats kun je zeggen dat haring, heilbot en makreel tot de beste keuze behoren en het meest een gunstige invloed zullen uitoefenen op de vetzuurhuishouding van het lichaam. (Percentages vet)
- Wijting: 0,3 %
- Zeeduivel of Lotte 0,7 %
- Pladijs 0,8 %
- Noordzeetong 0,9 %
- Tongschar 1,2 %
- Tarbot 1,8%
- Mosselen 2,5 %
- Tonijn 4,6 %
- Forel 5,2%
- Sardines 9,2 %
- Sprot 11,0 %
- Makreel 11,9 %
- Heilbot 12,1 %
- Zalm 13,6 %
- Haring 18 %
- Paling 24,5 %
Zo is het duidelijk dat zalm, makreel, paling en haring het grootste vetgehalte hebben en dat is gunstig voor de Omega-3 vetzuren.
En toch een steuntje nodig?
En een tip: visolie van Nutribell, met de belangrijke Omega-3 vetzuren.
Je vindt Omega-3 visolie van Nutribell in de apotheek met CNK-bestelnummer: 2751-485.
Of je kunt Omega-3 visolie van Nutribell ook online bestellen via www.fytobell.be of www.boverte.com.