We moeten de natuur beschermen, vooral tegen onszelf en tegen de geldmachines, soms tegen de overheid, want een stuk grond is niet meer wat de Indianen erover zegden: “wie de grond bewerkt” is eigenaar.
Sommige mensen en vooral jongere mensen zitten met de handen in het haar nadat ze een stuk grond hebben geërfd van hun ouders of grootouders. Vroeger was dat veel eenvoudiger, maar als alle soorten overheden er hun zegje over hebben gedaan, zouden sommigen liever willen dat ze die grond nooit hadden geërfd. In elk geval is grond een zekerheid, vooral als je op voorhand weet wat de gevolgen zijn als je die verpacht, verhuurd, of er zelf iets wenst op de verbouwen, laat staan bouwen.
Vroeger was een stuk grond van grote waarde om voedsel te telen. Tegenwoordig valt dat stuk grond onder zoveel wetten en beperkingen dat je best goed informeert wat je nog mag doen en laten en telen.
Landbouwgrond is duidelijk bestemd voor de landbouw en die mag je niet zomaar zonevreemd maken. Dat proberen zelfs sommige natuurorganisaties om nadien de grond goedkoop in de wacht te slepen.
Maar wat staat je dan te doen als je een stuk grond hebt geërfd van je grootouders bijvoorbeeld en het is gelegen in een beschermde landbouwzone en dus is het toch niet geschikt om er een woning op te trekken, tenzij het bestemmingsplan zou wijzigen natuurlijk, maar daar rekenen we niet op.
Opgepast voor de pachtwet
Stel dat een landbouwer belangstelling heeft om de grond te huren. Velen zijn dan bang dat ze dan onder de pachtwet zullen vallen en dat ze de grond nooit meer gaan kunnen aanwenden voor eigen gebruik, door er bijvoorbeeld bomen of fruitbomen op te zetten waarvan men de opbrengst voor zichzelf zou kunnen aanwenden. Kan men bijvoorbeeld ontsnappen aan de pachtwet en hoe gaat men dan tewerk?
Het is niet zo simpel om te ontsnappen aan de pachtwet die de boeren trouwens zeer goed kennen en ook zullen toepassen. Maar er zijn wel enkele voorwaarden nodig opdat een landbouwer de pachtwet zou kunnen inroepen. Allereerst moet er een overeenkomst zijn tussen twee partijen. Een van die partijen moet een exploitant van een landbouwbedrijf zijn, dat wil zeggen dat het een bedrijf is dat landbouwproducten voortbrengt met het oog op de verkoop. Tussen deze partijen kan een huurovereenkomst worden gesloten, maar ze kan niet tegen de geest van de wet ingaan.
Bijvoorbeeld een perceel verhuren voor twee jaar kan niet, want dan geldt de pachtwet en zit je voor dertig jaar vast aan het bedrijf. Een manier om eraan te ontsnappen is ervoor te zorgen dat de boer je geen tegenprestatie moet betalen voor de grond. Zonder tegenprestatie is er geen huurovereenkomst. Je moet voorzichtig zijn met het laten ondertekenen van papiertjes waarin je verklaart dat er geen tegenprestatie is, terwijl de boer je „in het zwart” moet betalen. Je zou wel eens geconfronteerd kunnen worden met deze procedure, want als er een spoor van deze betaling kan aangetoond worden, geldt meteen de pachtwet en kan de rechter je verplichten hiermee rekening te houden.
Seizoenspacht
Sommigen beweren dat „seizoenspacht” een mogelijke oplossing is, maar hiervoor zijn bijkomende voorwaarden nodig. Seizoenspacht moet bijvoorbeeld minder lang duren dan een jaar. Beide partijen moeten landbouwers zijn. Dus als particulier mag je aan een landbouwer geen grond onder de seizoenspacht verhuren. Temeer: diegene die de huur aangaat, moet een exploitant zijn die vooraf bemestingswerken heeft uitgevoerd en de grond heeft voorbereid.
Deze overeenkomst mag bovendien niet voor opeenvolgende jaren worden gesloten, het gaat dus echt om een tijdelijk contract onder beroepslui. Na een onderbreking mag er wel een nieuwe overeenkomst worden afgesloten. Dus, als je grond aan een landbouwer wil verpachten, zal het bijzonder moeilijk zijn om aan de landbouwpachtwet te ontsnappen.
Vergeet niet dat landbouwers ook goed omringd en beschermd zijn door hun beroepsverenigingen en dat als ze kunnen bewijzen dat er een onwettige overeenkomst is afgesloten ze zich tot de rechter zullen wenden om toch de toepassing van de wet te vragen en de landbouwpachtwet te laten toepassen en die is gewoonlijk in het voordeel van de landbouwer.
Natuurlijk zijn veel landbouwers te goeder trouw en beseffen ze ook wel de problemen van de eigenaar. Anderzijds draaien landbouwers op voor alle grillen van de politiek, tot het zover komt dat we voedsel gaan moeten invoeren.
Leve de landbouw
Maar… we moeten leven van de landbouw of van wat de grond opbrengt. We weten niet wat de tijden zullen brengen, maar heel rooskleurig ziet het er niet uit. Dus kun je misschien overwegen om zelfvoorzienend te zijn en zelf het stuk grond in gebruik te nemen. Maar je moet je wel informeren want niet alle gewassen zijn op elke plaats toegelaten.
Fruitbomen en hoogstammige bomen mag je niet om het even waar planten. Wissen behoren wel tot een normale landbouwexploitatie, maar hieromtrent kunnen ze je op de technische dienst van de gemeente inlichtingen verschaffen.