De coronapandemie, maar ook de oorlog in Oekraïne heeft veel veranderd in onze maatschappij. Niet enkel onze houding tegenover anderen, de overheid, de instellingen, de medische sector, maar ook ons bestedingspatroon, is veranderd, want zowat alles is duurder geworden, van energie tot essentiële consumptiegoederen zoals voedsel en drank.
Veel mensen dreigen met een groot gezondheidsprobleem te zitten als gevolg van te dure en vaak onbereikbare geneeskunde en verzorging.
Of dit nu allemaal zo gewild is, of spontaan geëvolueerd is, laten we in het midden, maar het is wel een feit dat veel gezinnen het niet gemakkelijk hebben en sommigen zelfs ronduit moeilijk. Een groot aantal Belgen komt niet meer rond en moet de spaarcentjes aanspreken. Sommigen worden alleen maar armer, anderen worden er alleen maar rijker van. De maatschappij is niet meer in evenwicht en dat ervaren veel mensen als onrechtvaardig. Dat is het ook.
Zelfs essentiële dingen zoals gezondheidszorg verliest zijn vroeger karakter. Een huisdokter in de echte zin van het woord bestaat niet meer. Het is een zeldzaamheid als een “huisdokter” nog aan huis komt. Het zijn allemaal groepspraktijken waar geijkte standaardbehandelingen, ondervragingen, onderzoeken en voorschriften de plaats hebben ingenomen van het aloude contact, kennis en wijsheid. De maatschappij maakt ons van elkaar vervreemd en de geneeskunde speelt daar een belangrijke rol in.
Wat is daarvan het gevolg? Dat veel mensen en vooral ouderen dat niet meer zien zitten. Ze moeten eerst een vragenlijst invullen met wat de klachten zijn, dat komt via de website van de groepspraktijk bij een secretaresse terecht die het doorsluist naar een arts bij wie je dan op de wachtlijst komt.
Als je dan geluk hebt mag je op consultatie komen. Nou ja, consultatie…
De numerus clausus wordt bewust beperkt gehouden enkel en alleen in het belang van de groep. Wie wordt daar beter van? Niet de patiënt. Zeker niet. Enkel de belangengroep.
Eén op elke acht landgenoten stelt daardoor om financiële redenen zijn bezoek aan de huisdokter uit. Bij een visite aan de specialisten ziet de toestand er nog erger uit want hier stelt maar liefst één op zeven Belgen zijn visite om financiële redenen uit. Bedroevend nieuws. In Brussel en Wallonië zijn de cijfers het slechtst. Dat heeft funeste gevolgen voor de gezondheid van onze bevolking.
Mensen vragen ook aan de apotheker hoeveel een geneesmiddel kost, vooraleer ze het voorschrift gaan ophalen. Daardoor wordt een behandeling vaak onvoldoende, te laat of helemaal niet ingezet. Dat zal ongetwijfeld zijn weerslag hebben op de gezondheid van de volgende generatie.
Er wordt trouwens niet enkel bespaard op geneeskundige verzorging, ook op gezond leven. Men grijpt meer naar “fabrieksvoedsel” dan naar gezonde verse producten, omdat het goedkoper is. Neen, we zitten niet in de goede richting!