Een van de ontdekkingen van de moderne wetenschap en geneeskunde zijn de hormonen. Op schandelijke wijze is die informatie misbruikt voor geldgewin: zowel in de vleesindustrie als de sport. Anabolica hebben nochtans een verwoestende en kankerverwekkende invloed op de lever. Natuurlijk zijn hormonen belangrijk. Oestrogenen zijn onmisbaar tijdens het leven van de jonge vrouw en testosteron voor jonge mannen en eigenlijk voor iedereen. Maar van zodra men op de leeftijd van 45 à 50 jaar gekomen is, keert de natuur zich om. In het Frans spreekt men over retour d’age. Het testosteron wordt dan kwaadaardig en veroorzaakt prostaatkanker, terwijl oestrogenen op dat moment borst- en baarmoederhalskanker kunnen veroorzaken. Als bij dergelijke mensen kanker ontstaat zullen artsen eerst en vooral oestrogenen of testosterontherapie onmiddellijk afbreken.
Groenten zijn van het grootste belang. Ze brengen mineralen en vitamines in het lichaam en leveren belangrijke antioxidanten. Vruchten moeten met schil en al worden gegeten, nadat ze zijn gewassen. Ze bevatten flavonoïden en tannines of looistoffen en zijn interessant voor de bloedsomloop en tegen kanker.
Beschermen of gevaar?
Toch is het bekend dat oestrogenen na de menopauze beschermen tegen osteoporose op latere leeftijd, ze bevorderen de werking van vitamine D en stimuleren ook het transport van calcium naar het bot, maar…. ze kunnen ook kankergroei stimuleren. Vandaar dat wie borst- of prostaatkanker heeft een therapie krijgt op basis van anti-oestrogenen en anti-testosteron. Hormonen kunnen dus ook heel gevaarlijk zijn. Zelfs al zou de sterfte maar 1 op 100.000 zijn, dan is dat nog één geval te veel. Een prof gynaecologie zei dat hij voor zijn eigen vrouw nooit een dergelijke therapie op basis van oestrogene hormonen zou toepassen. Er bestaan ook andere en veiliger natuurlijke stoffen. Maar, de medische wetenschap rekent met statistieken en niet met mensen, vandaar het gemak waarmee sommige producten worden toegepast.
Drie soorten
In feite bestaan er drie soorten oestrogene hormonen: menselijke oestrogenen, fyto-oestrogenen of plantaardige oestrogenen (uit soja iso-flavonen) en xeno-oestrogenen. De xeno-oestrogenen zitten verscholen in de PCB’s, dioxine, DDT en gelijken op de formule van vrouwelijke hormonen, maar zijn niet afbreekbaar in de natuur. Ze belasten het milieu voor eeuwig. Volgens prof. Comhère van de universiteit van Gent zal de huidige generatie jonge mannen daardoor getekend worden.
De fyto-oestrogenen (uit soja bijvoorbeeld) zijn daarentegen wel gemakkelijk afbreekbaar en kunnen de natuur en het water ook niet vervuilen. Ouder wordende vrouwen na en in de menopauze kunnen er al hun voordeel mee doen als ze bijvoorbeeld elke dag wat bonen eten; niet rauw, maar gekookt of geblancheerd, zodat ze verteerbaar worden. Eigenlijk zouden peulvruchten dagelijks op het menu moeten staan onder vorm van erwten, bonen, linzen, soja. Vandaar dat de Japanse vrouw minder rimpels heeft, en langer vruchtbaar blijft. Het dagelijks eten van soja is daar niet vreemd aan. Lekker en gezond. Eet ze niet rauw, ze verteren niet en ze bevatten stoffen die ons niet zo goed bekomen, maar die wel verdwijnen als ze gekookt worden.
Eet de schil op, maar was het fruit
Een heel groot probleem vormen de additieven in het voedsel. Het grootste deel ervan is onbekend. Elk jaar komen er nieuwe producten bij, daarvan kan geen tiende deel onderzocht worden. Ze zijn natuurlijk niet allemaal kankerverwekkend. Zo wordt bijvoorbeeld ascorbinezuur toegevoegd aan voedsel om het beter te bewaren. Dat is gewoon vitamine C. Sommige antioxidanten zijn ook nodig en dan kan er beter een vitamine C of E in het voedsel zitten dan een puur scheikundig product. Men weet trouwens nooit welke bijwerkingen dit kan opleveren.
Soms moet men van twee kwalen de minste kiezen. Vis bevat gezonde olie, maar kan ook zware metalen zoals kwik bevatten. Dan moet worden afgewogen wat het belangrijkste is. Van vruchten en groenten moet je alles wassen. Vruchten beslist met heet water! Soms zullen bepaalde stoffen voor een deel in de schil zijn gedrongen, maar toch moet men zoveel mogelijk de schil opeten, die bevat namelijk tannine, een sterke antioxidant. De vitamine C zit trouwens ook meestal onder de schil. Zelfs schillen van sinaasappelen en citroenen mogen worden opgegeten, want ze danken hun antibiotische werking aan terpenen. Denk aan de terpentijn, want als je een appelsienschil samenknijpt voor een kaarsvlam, gaat ze knetteren, dat zijn de terpenen.
De natuur heeft altijd gelijk!
Eigenlijk is de natuur veel wijzer dan de mens. Neem bijvoorbeeld belladonna, waarvan de werkzame stof atropine is. Dit middel wordt voorschreven tegen krampen. In de jaren 60 en 70 schreven de meeste dokters belladonnapoeder voor tegen krampen en later werd dit vervangen door de zogenaamd werkzame geëxtraheerde stof atropine. Wat zag men? Als dit product aan baby’s werd gegeven, werd het kind nog zieker. Jonge dokters hadden zelfs nog nooit van belladonna gehoord. Apothekers ondervonden dat atropine in de vorm van de plant belladonna heel wat andere stoffen meedraagt, de zogenaamde ballaststoffen. Op die manier toegediend, is de plant veel effectiever in het bestrijden van kwalen dan met de zuivere atropine en dan nog zonder nevenverschijnselen. Daarmee werd het belang van de ballaststoffen of omgevende stoffen bewezen. Niet zo lang geleden beschouwde men die ook als ballast en dus werden ze verwijderd, ten onrechte, zo is gebleken.
„Zo begint een nieuw paradigma door te dringen in universitaire en wetenschappelijke kringen. Men begint opnieuw de plant in haar geheel te waarderen. Men ziet weer dat de volledige plant als geneesmiddel veel beter werkt dan enkel de geëxtraheerde stof. Er is niet enkel een betere opname, ook een betere werking en er zijn veel minder nevenverschijnselen. De bewijzen stapelen zich op, ook op universitair niveau zal men moeten volgen.
De natuurgeneeskunde zit daarom met een enorm probleem. Om een geldige dubbelblindstudie te kunnen uitvoeren zou men over een cohorte van 100.000 patiënten moeten beschikken en de studie uitvoeren over een periode van 30 à 40 jaar. Dat is quasi onmogelijk, terwijl voor een gewoon geneesmiddel 30 à 40 patiënten volstaan en de studie beperkt wordt tot drie maanden. Vandaar de onmogelijkheid om de werkzaamheid van een voedingsmiddel aan te tonen. De bewijslast is te complex.
Wat is wetenschap?
Hetzelfde maken we nu mee met corona en de twijfelaars omtrent het vaccin hebben daar wel een punt. Normaal duurt het minimum vijf jaar en beter nog twintig jaar vooraleer een vaccin wordt goedgekeurd. Men wil eerst de werkzaamheid kennen en controleren en nadien de veiligheid. Dat gebeurt op korte, maar ook op lagere termijn. Zekerheid voor alles, nietwaar. Nu heeft de politiek zich meester gemaakt van de geneeskunde en de vaccins er op korte tijd doorgejaagd en quasi verplicht.
Er zijn wetenschappers die waarschuwen voor mogelijke effecten die we nog niet kennen en niet gecontroleerd hebben, ook bij kinderen niet. Sommigen waarschuwen voor een belasting van het immuunsysteem, anderen zeggen dat het juist de immuniteit versterkt. Wie kan en wie mag je geloven?
In elk geval is gebleken dat tijdens de periode van het SARS-probleem de virologen en labo’s betaald werden door de vaccinindustrie. Je bent dus nooit zeker. Kijk naar de resultaten met thalidomide, met röntgenonderzoek, met middelen tegen depressie en allergie. De iatrogene ziekten rijzen de pan uit. Geraak daar als leek maar wijs uit. Je weet niet of je bedot wordt, misschien zelfs te goeder trouw, maar of het de juiste keuze is. Kijk naar de PFOS-vervuiling, naar de xeno-oestrogenen in het milieu, naar de informatie over statines, over ziekten die vroeger niet bestonden of toch niet in dergelijke omvang.
Eén zaak is zeker: de industrie heeft de schepping niet getekend, de natuur niet gemaakt, maar ze misbruiken ze wel en vervuilen die grondig. En meteen ook onze gezondheid, die van onze kinderen en belasten onze toekomst. De schepping was perfect, maar we hebben er een zootje van gemaakt en dat zullen we steeds meer gaan ondervinden: met het klimaat, met de gezondheid, met de rampen die ons overkomen. Vergeet het nooit: de natuur heeft altijd gelijk!