We worden er niet jonger op, de maatschappij ook niet. Dat heeft zijn gevolgen zowel voor de economie, de draagkracht van de “verzorgingsmaatschappij”, want het moet betaalbaar blijven en ook voor de medische sector. Volgens analisten is het aantal gepensioneerden te hoog tegenover het aantal werkende mensen. Want wie betaalt de pensioenen en de verzorging?
Alzheimer treft steeds meer mensen in onze maatschappij. Niet enkel de vergrijzing is daarvoor aan te wijzen, ook onze levenswijze en de moeilijke tijd spelen mee. Bezig blijven en creatief zijn, het geheugen trainen en gezond eten zijn belangrijke preventieve maatregelen.
En dan valt het nog mee als de ouderen relatief gezond blijven. Want naarmate de leeftijd verhoogt, verhogen ook de risico’s, de zorgen en de kosten. Onlangs hebben twee belangrijke fenomenen hun “dag” gekregen. Dat betekent dat deze ziekten zo belangrijk worden in de samenleving dat er extra aandacht moet naartoe gaan: prostaatproblemen en Alzheimer.
Niet dat het de meest voorkomende problemen zijn, want kanker en hart- en vaatziekten komen viermaal meer voor, maar wel dat de Wereld Gezondheid Organisatie zich zorgen maakt over het toenemende aantal patiënten met Alzheimer. Meer dan vijftig jaar geleden was de ziekte een zeldzaamheid, nu kent iedereen wel iemand die Alzheimer heeft of ontwikkelt. Want het is een probleem dat vooral ouderen treft, hoewel het ook kan toeslaan bij mensen van middelbare leeftijd, in alle standen en rangen.
Plots?
Gisteren gezond en niets te merken en vandaag helemaal verward. Het kan. Zo vertelde ons een directeur van een bank dat zijn vrouw van 45 hem ’s middags op kantoor belde om te vragen waarom hij zo lang wegbleef voor het avondeten. Helemaal verward dus.
Of de jonge zestiger die met de auto een boodschap wil gaan halen in de gemeente waar hij al tientallen jaren woonde en uitstekend de weg kende. Een paar uur later wordt de zoon door de politie opgebeld dat hij best zijn vader kon komen ophalen, want dat hij helemaal verward was en de weg naar huis niet meer vond.
Het gebeurt geregeld. Het is een permanente zorg voor de partner, het gezin, de kinderen. Als er fysieke verzorging of handicaps bijkomen, is het helemaal beroerd, want veel Alzheimerpatiënten zijn het evenwicht kwijt, begrijpen het gevaar niet, verwonden zich en komen uiteindelijk in een instelling of een ziekenhuis terecht. Geen leuke vooruitzichten en ook geen aangename tijden meer voor de familie, het gezin, de omgeving. Het is heel erg geliefden en huisgenoten zo te zien wegkwijnen.
Hoe kan dat en hoe merk je het?
Ongeveer twee percent van de bevolking is het slachtoffer van Alzheimer. Dat betekent voor een land als België ongeveer 250.000 patiënten. Voor Frankrijk is dat meer dan een miljoen. Dat zijn erg hoge cijfers en het is nog maar een vermoeden, want het is erg moeilijk om een exacte diagnose te stellen en een onderscheid te maken tussen dementie, Alzheimer en andere zenuwkwalen of hersenaandoeningen waarbij het geheugen, hen in de steek laat.
Iedereen vergeet wel iets en er zijn mensen met een supergeheugen, terwijl anderen reeds van in hun jeugdjaren moeite hadden om te memoriseren. Zo is het absoluut geen teken van Alzheimer als je vergeet waar je je zonnebril of je autosleutels hebt achtergelaten of een afspraakje vergeet bij de tandarts, of zoals al meermaals gebeurd is zelfs bij jonge ouders, dat je vergeet dat de baby in de auto achtergelaten werd terwijl het broeiend heet werd, vaak met fatale gevolgen. Dat is geen Alzheimer.
Hoe dan wel?
Maar als iemand zijn partner, familielid regelmatig betrapt op vergetelheid, oriëntatieproblemen, de weg verliezen in de stad, verstrooid en vermoeid zijn, dan kun je best een arts raadplegen. Ook eenvoudige voorwerpen zoals tafel, stoel, en namen van zijn of haar eigen kinderen niet kunnen onthouden, is een teken om op te volgen. Driemaal achtereenvolgens vragen welke dag van de week of welke maand het is, moet de omgeving alarmeren.
Ook een alarmsignaal: naar de winkel gaan om iets noodzakelijk te kopen en een uur later weer hetzelfde gaan halen. Je merkt het ook aan het handschrift, dat minder gevormd en aarzelend is, het spreken wordt moeilijker en trager en sommige woorden zijn soms onverstaanbaar.
Gewone handelingen die tientallen jaren zonder problemen werden uitgevoerd zijn echt moeilijk: het eten bereiden, een boterham beleggen, de juiste toespijs vinden en weer opbergen. Normale dingen die je één keer doet zoals aankleden, toiletbezoek, de tafeldekken worden voortdurend herhaald, omdat het kortetermijngeheugen faalt. Geen makkelijke taak voor de huisgenoten of de omgeving.
En de oorzaak?
Er is nog altijd geen duidelijkheid, want onderzoek aan de universiteit van Rennes heeft aangetoond dat de ziekte van Alzheimer niet altijd hetzelfde pathologische patroon heeft. Soms zijn er amyloïde plaques, soms ook niet. In elk geval zijn er degeneratieve processen, waarbij ontstekingsreacties mogelijks oorzaak zijn.
Men gaat in medische kringen vooral af op de symptomen waarop ook de omgeving moet letten. Vaak merkt ook de patiënt zelf een geleidelijke achteruitgang: geheugen, benoemen van toestanden en voorwerpen, plannen, zich situeren in een bepaalde ruimte. Zowel voor de patiënt als voor de omgeving en het gezin is dat een heel moeilijke toestand.
Want, hoe zeg je dat aan de patiënt zelf en als arts aan de man of vrouw, de familie die meestal voor de verzorging instaat. De ziekte van Alzheimer definiëren is niet hetzelfde als een holle kies bekijken en daaruit de conclusie met zekerheid trekken: je hebt een holle kies zien we… of je partner heeft de ziekte van Alzheimer. Hoe merk je het, hoe definieer je het en hoe vertel je het? Er is geen eenduidig antwoord.
Bovendien is er een verschil tussen dementie en de ziekte van Alzheimer.
Oefen je geheugen!
Om tot een oorzakelijk verband te komen tussen de levenswijze en de ziekte van Alzheimer, hebben pathologen in de Verenigde Staten de hersenen van overleden nonnen gedurende jaren aan een grondig onderzoek onderworpen. Daaruit menen ze te mogen concluderen dat er een verband bestaat tussen verveling, gebrek aan geheugentraining en de ziekte van Alzheimer. De artsen hebben vastgesteld dat de religieuzen van in de jeugd en volwassenheid weinig interesses hadden, niet lazen en geen boeiende creativiteit beoefenden, op latere leeftijd veel vaker door de ziekte van Alzheimer werden aangetast dan hun actievere leeftijdsgenoten.
Wie bezig blijft, heeft veel minder kans door de ziekte van Alzheimer te worden getroffen.
Door het geheugen te trainen, te lezen, te schrijven en creatief geïnteresseerd te blijven, worden nieuwe neuronen aangemaakt. Ook een goede doorbloeding van het hersengebied is belangrijk. En daar kunnen oefeningen, beweging, sport, ontspanning, gezonde voeding, voldoende antioxidanten en ook natuurlijke preparaten zoals Ginkgo Biloba een interessante hulp zijn.
Niet roken, geen alcohol gebruiken, gezond eten en vooral bewerkte voeding vermijden, is heel belangrijk. Ook een prettige omgeving en positief denken zijn een goede bescherming.
En gelukkig heeft de natuur ook goede hulpmiddelen verschaft zoals Ginkgo Biloba en Curcuma.
Een tip: Ginkgosan van Fytobell op basis van Ginkgo Biloba om de doorbloeding in de kleine haarvaten van de hersenen te verbeteren.
En Curcuma Forte van Fytobell om ontstekingen te behandelen en te vermijden.
Je vindt beide natuurlijke preparaten in de apotheek met volgende CNK-bestelnummers:
Ginkgosan met CNK-bestelnummer: 3002-458.
En Curcuma Forte met CNK-bestelnummer: 2963-700.
Je kunt zowel Ginkgosan als Curcuma Forte van Fytobell ook online bestellen via www.fytobell.be of www.boverte.com.