Je denkt: mij zal het niet overkomen, tot het toch gebeurt: overgevoeligheid, niet voor stoffen, maar voor medicijnen. Het komt heel vaak voor dat iemand zijn hele leven geen last heeft ondervonden van een allergische reactie, maar plots vanwege een noodgeval dringend medicijnen moet toegediend krijgen en ineens gebeurt het: de huid staat vol rode vlekken en er is een onuitstaanbare jeuk. Het is het histamine dat je dan parten speelt, omdat het lichaam het product in kwestie als bedreigend beschouwt en meteen een dam opwerpt. Dat is het histamine.
Kruiden worden soms onderschat, vooral bij ons, terwijl aan Franse universiteiten zoals in Montpellier het tot de gebruikelijke leerstof van artsen behoort. Ook tegen overgevoeligheid heeft de natuur ons heel wat kruiden en mogelijkheden verschaft.
Zo komt het voor dat iemand al eerder bepaalde antibiotica kreeg, bijvoorbeeld penicilline en daar nooit last van ondervond, terwijl nu plots de reactie in alle heftigheid toeslaat. Dat kan. Het is een kwestie van immuniteit.
Een kwestie van immuniteit
Allergie heeft te maken met immunologie. Het antigeen, de stof die de immuniteit veroorzaakt is in dit geval een allergeen. Het merkwaardige is dat de antistof die door het antigeen wordt opgewekt geen immuniteit of ongevoeligheid veroorzaakt, maar precies het omgekeerde, namelijk een overgevoeligheid. In de plaats van het lichaam te beschermen, treedt beschadiging op.
Er kunnen talloze vormen van gevoeligheid bestaan. Als ze vrijwel onmiddellijk na het contact met het allergeen optreden kan men besluiten dat er antigene humorale stoffen in het lichaam aanwezig zijn. Men heeft het dan over vroege allergische reacties. Allergische reacties die later of vertraagd optreden, berusten op antistoffen die aan lichaamscellen zijn gebonden. Merkwaardig is dat een allergeen een vroege of late reactie kan veroorzaken, maar er zijn jammer genoeg ook allergenen die zowel vroeg als laat reageren.
Acute reacties
Er kunnen zelfs heel acute overgevoeligheidsverschijnselen optreden. Dat is enkel mogelijk als het organisme al eerder met het kwestieuze allergeen in contact is geweest. Binnen het kwartier na het binnendringen van het allergeen in het lichaam kan er al een reactie zijn. Er zijn twee mogelijke verschijnselen: ofwel komt er een anafylactische shock, ofwel komt er een atopische allergie.
De anafylactische shock treedt vooral op als gevolg van het binnenbrengen van bloed of bloedbestanddelen in het lichaam. Er worden tegenwoordig wel kruisproeven gedaan op bloedgroepen, maar desondanks is bloed een gevaarlijke materie. Niet zonder reden beschermen tegenwoordig veel tandartsen ook de ogen, naast de mond.
Prof. V.C. bevestigde ons destijds zelfs dat hij bang zou zijn bloed te moeten krijgen. Er bestaan tegenwoordig trouwens voldoende middelen en systemen om de meeste operaties ook bloedloos te laten verlopen zodat de patiënt geen beroep moet doen op donorbloed en dat is veel veiliger.
De vraag blijft altijd: hoe compatibel zijn je eigen bloedcellen met de glucosebestanddelen op de eiwitten van vreemde bloedcellen.
Er zijn trouwens veel meer parameters die het bloed van iemand zeer individueel maken, dan de vergelijkingen van bloedgroepen waar nu grosso modo rekening mee wordt gehouden.
Maar ook bij injecties voor vaccinatie met paardenserum zoals voor tetanus, inspuiten van jodiumhoudende contrastmiddelen in aders vooraleer röntgenfoto’s worden genomen, bepaalde medicijnen en talloze dierlijke vergiften van slangengif tot addergif en bijengif, kunnen een anafylactische shock veroorzaken.
Reacties van de lever
Ook de inspuiting van een concentraat van rode bloedcellen of andere bloedbestanddelen kan al voor problemen zorgen. Niet zelden ziet men dat de lever soms jaren na een transfusie het probleem niet de baas kon, waardoor zeer ernstige verwikkelingen ontstaan.
Ook serums die courant gebruikt worden in oorlogsomstandigheden zoals bijvoorbeeld een behandeling met antitetanusserum, kan bij de tweede inspuiting een geweldige shock opleveren. In dit geval bevat het allergeen een vreemd eiwit dat zich in paardenserum bevindt. Tegenwoordig heeft men dat evenwel beter in de hand. Maar het blijft toch een vreemd corpus dat in het lichaam wordt binnengebracht. We weten nooit goed op voorhand hoe het lichaam gaat reageren en daardoor blijft het een moeilijke onderneming en een riskante beslissing. Dat geldt ook voor een mogelijke reactie op medicijnen.
Een reactie op penicilline
Om allergisch te kunnen reageren moet er veelvuldig contact bestaan tussen de patiënt en het allergeen. Omdat penicilline heel vaak wordt toegepast is dit „levensreddende geneesmiddel” ook vaak oorzaak van heel wat allergische shocks geworden. Het is onmogelijk deze allergische reacties bij patiënten te voorzien, omdat de allergie geleidelijk wordt opgebouwd. Zelfs maar een geringe hoeveelheid penicilline kan voldoende zijn om een allergie uit te lokken.
De patiënten reageren dan heftig: rode vlekken, onbedaarlijke jeuk, slapeloosheid enz.
Het kan heel vreemd gebeuren: een paar druppels oogzalf waar penicilline in aanwezig is, of huidzalf, of zelfs het eten van bepaalde jonge kazen met schimmels, kunnen voldoende zijn. Soms weet de patiënt niet dat hij in contact komt met penicilline, omdat de uier van de koe bijvoorbeeld behandeld werd voor een verzwering of kwetsuur, waardoor het geneesmiddel via de melk ongemerkt wordt aangeboden.
Het kan een jarenlange sluimerende overgevoeligheid zijn die plots de kop opsteekt en een nietsvermoedende patiënt treft als hij een geneesmiddel op basis van penicilline krijgt toegediend als gevolg van een banale ontsteking. De overgevoeligheidsreactie kan zelfs zo heftig zijn, dat het niet uitgesloten is dat de dood van de patiënt op korte tijd volgt.
Ook in het voedsel
Gelukkig maakt men tegenwoordig niet meer zo gauw gebruik van antibiotica op basis van penicilline. Toch komen deze producten nog altijd ongemerkt de voedselketen binnen en worden ondanks waarschuwingen nog steeds antibiotica gebruikt bij de vleesproductie: het geld van enkelen is nog altijd belangrijker dan de gezondheid van velen.
Bepaalde handelaars maken dat eieren ondergedompeld worden in penicilline. Een gemene truc die al veel mensen ziek heeft gemaakt en misschien zelfs het leven heeft gekost.
Maar ook eenvoudige ontsmettings- en reinigingsmiddelen kunnen bij gevoelige personen tot problemen leiden. Sommigen zijn gevoelig voor jodiumtinctuur. Dat kan bij ontvankelijke personen tot een huidallergie leiden.
Van zodra het allergeen weer afgewassen wordt en nadien contact wordt vermeden, is er geen probleem. Die problemen zijn evenwel niet altijd te voorzien, want sommige contrastmiddelen die ter diagnose bij röntgenopnamen worden gebruikt, bevatten jodium en kunnen bij een anafylactische shock veroorzaken. Radiologen kennen dat verschijnsel en hebben daarom in de RX-kamer altijd middelen ter bestrijding van zo’n anafylactische shock bij de hand.
Smilax pakt histamine aan
Een heftige overgevoeligheid is het gevolg van de productie van histamine door het lichaam. Ons organisme beschouwt de stof als vreemd en gevaarlijk en verweert zich door histamine te produceren. Dat is de allergische reflex. Daar kun je wat aan doen en gelukkig brengt de natuur ook goede hulpmiddelen aan.
Die natuur verschaft ons een groot gamma kruiden en planten die van nut kunnen zijn bij preventie en behandeling van verschijnselen van overgevoeligheid: Smilax, Salsaparilla, Ribes (aalbes) ui, Drosera, Ballota nigra, vitamines B, en uiteraard vitamine E als een krachtige antioxidant. Als de nieren ook minder goed zouden werken kunnen Solidago, maïsstempel en berendruif helpen.
Een tip om het histamine op een natuurlijke manier in toom te houden: Smilabell van Fytobell.
Je vindt Smilabell van Fytobell in de apotheek met CNK-bestelnummer: 2991-487.
Of je kunt Smilabell van Fytobell ook online bestellen via www.fytobell.be of www.boverte.com.