Hoe komt het toch dat sommige mensen zwaarlijvig worden, terwijl anderen die denken hetzelfde te eten, toch graatmager blijven? De oorzaak ligt in de adipocyten die zwellen en zich vullen met reservevet. Oorzaak is voornamelijk overvoeding. Verhaaltjes over slecht werkende klieren en erfelijkheid zijn doorgaans naast de kwestie. Meestal is de overdreven eetlust erfelijk en daaruit volgt gewoon de flinke aangroei van vetcellen.
Wie meer voedsel inneemt en meer calorieën opstapelt dan hij verbruikt zet de adipocyten tot activiteit aan. Gevolg: vetzucht. Patiënten die een zittend leven leiden, hebben trouwens meestal de neiging meer te snoepen en te eten, al was het maar om de zenuwen te bedaren of een schijn van lichamelijke activiteit te hebben. Als ze geen spieractiviteit hebben, zetten ze maar de kauw- en slikspieren aan het werk.
Waarom sommige mensen zwaarlijvig worden en anderen graatmager blijven is eenvoudig te verklaren.
Het overdadig eten en drinken, waarbij de alcohol meestal rijkelijk vloeit, is een kwaal die zich vaak manifesteert bij patiënten tussen de veertig en de vijfenzestig jaar. Dat is een leeftijd waarop men zich „geïnstalleerd” heeft in zijn bestaan en waarop men graag wil „genieten” van de geneugten des levens. Het is ook de leeftijd waarin de meeste hartinfarcten voorkomen. Bij mannen zet overtollig vet zich voornamelijk af op de hals, op de borstkas en de buik. Bij vrouwen merk je dat het voornamelijk de borsten, de heupen, de bovenbenen en de billen zijn. Vaak wordt vetzucht verward met cellulitis. Dit is evenwel een onjuiste benaming omdat het hier alleen om een afzetting van vet gaat en niet om een ontsteking, wat bij cellulitis wel het geval is.
De mannelijke vorm van vetzucht wordt androïde vorm genoemd en bij vrouwen spreekt men van een gynoïde vorm. Beide vormen kunnen bij beide geslachten optreden. Zo is het mogelijk dat bij een man ook de heupen en de borststreek meer vetweefsel krijgen en bij dames ook de buik en de halsstreek. Beide vormen komen gewoon door elkaar voor. Men mag natuurlijk vetzucht niet verwarren met een sterke spierontwikkeling. Wie twijfelt aan de oorzaak van zijn vetzucht kan altijd een bloedonderzoek laten toepassen om te zien of de endocriene klieren goed functioneren.
Men kan door een onderzoek naar het cortisonegehalte van het bloed en de uitscheiding van bijnierschorshormoon in de urine en het organisch gebonden jodiumgehalte in het bloed, samen met een encefalogram afleiden of er organische gebreken zijn. Tegelijk is het goed de bloedvetten te laten bepalen. Als er een te hoog cholesterolgehalte is en de triglyceriden gestegen zijn, is er namelijk verhoogde kans op ziekten van de bloedvaten, de zogenaamde arteriosclerose. Vetzucht moet eigenlijk altijd worden behandeld, anders kan het tot serieuze complicaties leiden. Maar vooral: elk pondje gaat door het mondje! Wees spaarzaam met snelle koolhydraten en het komt in orde!