Ouders en dochter… dat is niet altijd een goede match. Zo zijn veel ouders het oneens met de studiekeuze van dochterlief na haar middelbare opleiding. Veel ouders die een zelfstandig bedrijf hebben, willen graag dat de dochter een studierichting kiest, in functie van het bedrijf. Dat geeft haar ook tal van andere mogelijkheden zowel in de industrie als in het onderwijs.
Maar stel: ze wil een compleet andere richting en denkt bijvoorbeeld aan monumentale kunsten in de academie. Voor veel ouders is dat compleet van geen nut en beschouwen het voor de dochter als ook een groot risico. De discussie kan daarover erg hoog oplopen en sommige kinderen dreigen er zelfs mee het huis te verlaten.
Kinderen opvoeden is niet meer eenvoudig. Kinderen hebben ook hun rechten. Ze weten dat. Zo mogen ze bijvoorbeeld zelf hun studierichting bepalen.
De kinderen zijn van oordeel dat als ze meerderjarig zijn, ze mogen doen wat ze willen, waaronder zelf de studies bepalen terwijl de ouders er voor betalen. Velen stellen zich dan ook de vraag als jongeren die weglopen nog altijd op kosten van hun ouders elders kunnen gaan wonen en betaling van hun studies eisen?
Hoe jammer je dat ook zal vinden maar de wet op de meerderjarigheid die sinds 1990 bepaald heeft dat jongeren vanaf 18 jaar meerderjarig zijn, geeft heel wat rechten aan de jeugd en perkt de bevoegdheid van ouders fel in. Dat betekent dat ze vrij zijn te huwen, en elders te gaan wonen. De meerderjarige mag zelf de woonplaats kiezen en ook bepalen met wie zij of hij gaat samen wonen. Ze kan zelfs een woning kopen, maar moet daartoe wel de middelen hebben. De meerderjarige zoon of dochter mag ook zelf de studierichting bepalen. Ze mogen zelfs de school of instelling kiezen, terwijl de ouders inderdaad verplicht zijn die studiekosten van het kind te blijven betalen, totdat de opleiding is voltooid.
Ouders die niet geraadpleegd werden, kunnen gebrek aan respect -waarop ze recht hebben – inroepen, en uiteindelijk kan dat een mogelijkheid zijn om het studiegeld niet te moeten betalen, maar dan moeten er al procedures gevoerd worden en de vraag is of dit de verstandhouding tussen ouders en kinderen niet helemaal verziekt. De meerderjarige zoon of dochter heeft ook het recht op de kinderbijslag als hij of zij niet meer inwoont bij de ouders. Dat lijkt natuurlijk allemaal heel pijnlijk, vooral als men het beste voorheeft met het kind. Natuurlijk mag niet vergeten worden dat elke meerderjarige een eigen identiteit heeft, een integere persoon is en dat je alleen maar kan hopen dat de opvoeding die je ooit gegeven heeft toch vruchten zal dragen. Dat loopt niet altijd naar wens en soms zijn er pijnlijke dingen. Vandaar dat men beter van tevoren openhartig en eerlijk met elkaar spreekt, in de hoop dat de jongeren dit ook willen doen en dat ze hun ouders niet altijd als geldschieter en het ouderlijk huis niet als volpension en wasserij zullen beschouwen. Een voordeel van die meerderjarigheid is wel dat als „kinderen” van die leeftijd een misstap begaan, de ouders niet langer strafrechtelijk verantwoordelijk kunnen worden gesteld.