We leven in de eeuw van de grote verwarring en eenzaamheid en corona heeft daar veel toe bijgedragen. Veel mensen voelen zich onbeschrijfelijk eenzaam. Ze hebben geen zusterziel meer, kunnen met niemand over hun problemen praten, hebben geen vooruitzichten, geen doel, geen zin in het leven. Waar dient het allemaal voor. Dit probleem verergert met ouder worden. Vooral omdat de pensioenleeftijd naar beneden is gehaald, voelen vele jonge mensen zich nutteloos en onrechtvaardig gestraft doordat ze uit het arbeidsproces zijn gestoten. Op de leiders rust dan ook een zware verantwoordelijkheid. Niemand is nutteloos en niemand hoeft zich ook nutteloos te voelen. Misschien moet je wel op zoek gaan naar een doel, want zoiets wordt niet in een pakketje aan je deur besteld. Nutteloosheid en eenzaamheid zijn heel agressief en vreten aan je gezondheid. En het is precies als je een dagje ouder wordt dat je meer op je gezondheid moet letten. Hoe kan je dat? Ouder worden, gezond blijven en je toch niet eenzaam voelen?
Helpende hand
Het is natuurlijk bijzonder jammer dat mensen met de grootste ervaring, die tot rust gekomen zijn en het best geschikt zijn om jongeren zekerheid aan te leren en vertrouwen te geven, zo vaak naar huis worden gestuurd. De vaak kortzichtige oplossing van een economisch probleem en de hypocriete houding van vakverbonden steunt op menselijk leed en intrinsieke onrechtvaardigheid. Het is niet normaal dat iemand die gezond is, zijn job goed kent en doet, ervaring heeft en doorzicht, naar huis wordt gestuurd om op kosten van de gemeenschap zijn „laatste dagen” te slijten.
Dergelijke mensen zouden nog minstens tien jaar en zelfs meer, kunnen meedraaien in het arbeidsproces. Een maatschappij die zijn goede mensen niet waardeert loopt groot gevaar. Maar we zijn hier niet om te filosoferen, maar om mensen die aan hun gezondheid iets willen doen, een helpende hand te reiken. Maar het is precies met deze mensen dat het vaak verkeerd loopt. Ze hebben geen helpende hand meer, ze voelen zich uitgestoten, ze hebben geen vooruitzichten meer op de toekomst. Hun levenswijze ziet er helemaal anders uit. Ze moeten met een kleiner salaris of steungeld rond komen, hun vriendenkring brokkelt af, want de actieve collega’s beschouwen hen al te vlug als bejaarden.
Veel mensen worden uitgerangeerd ondanks hun kennis, vaardigheid en ervaring, maar wel omdat het past in het politieke en economische systeem. Daar komt nu nog corona bij. Het is beslist onrechtvaardig, maar het mag je levensvreugde niet blijvend ontnemen.
Op plaatsen waar ze verantwoordelijkheid hadden, verliezen ze contacten, want de actievelingen moeten opdrachten van ergens anders krijgen en ook in het sociale leven verliezen ze aanzien, omdat hun actieve positie hen geen mogelijkheden meer geeft om „diensten” te bewijzen. Gevolg: velen van hen voelen zich als uitgerangeerde parasieten die nog mogen leven bij de gratie van de sociale uitkeringen en alweer hebben politiek en vakbonden zich hier op hypocriete wijze onmisbaar gemaakt. Velen van deze mensen vereenzamen, voelen hun interesses wegglijden, verliezen hun aandacht en pit, verliezen hun contacten, zelfs met familie en buren, want ze schamen zich voor hun situatie, waardoor ze in zichzelf opgesloten gaan leven. Ze zijn ook niet meer de toevlucht voor hun huisgenoten, want ze zijn blijkbaar niet in staat enig licht in hun eigen duistere situatie te brengen.
Ze worden uiteindelijk ziek door stress, door verwaarlozing van hun gezondheid, ze leven niet graag meer, ze worden zeurkousen, waardoor nog meer mensen hen gaan mijden zodat ze uiteindelijk totaal geïsoleerd geraken. Hun probleem zit in een steeds erger wordende spiraal. Komt daar nu nog de coronaproblematiek bij waardoor ze extra gedwongen worden om zich te isoleren. Vandaag in de krant gelezen: een werkloze man die een papier aan het venster heeft gehangen: “Ik ben een eenzame man, wie wil er met mij eens een lekkere koffie drinken”?
Opnieuw starten: 7 geheimen
Toch zijn er mogelijkheden. Je mag natuurlijk niet vast roesten in de luie stoel van kniezen en zeuren. Natuurlijk is het normaal dat je bij het begin van zo’n situatie geschrokken bent, dat je het onrechtvaardig vindt, dat je je opwindt. Dat is zelfs een goede reactie, dat bewijst dat je nog positieve en actieve energie hebt. Het zou niet normaal zijn dat je meteen bij de pakken gaat zitten, want dat is het begin van het einde. Een machine die nog goed draait, mag niet worden stil gezet, anders draait ze korte tijd later vast, mank, of helemaal niet meer.
In zijn boek „Stop Stress” geeft Dr. Verheyen trouwens een aantal mogelijkheden die tot een heel nieuw leven en vooral een gezond leven kunnen leiden. Want het is duidelijk dat je aan gezondheid moet werken, die is niet het resultaat van het toeval.
- Om te beginnen moet je je interesses ten volle ontwikkelen en er voluit van genieten. Als je belangstelling had voor muziek, probeer daar documentatie over te verzamelen, ga weer naar lezingen, volg muziekles, loop de concerten af, maar geniet er van. Op die manier bouw je weer een nieuwe vriendenkring op. Misschien kan je je wel verdienstelijk maken in een plaatselijke muziekvereniging, misschien kan je wel bij een koor aansluiten, of ga je nu eindelijk die pianoles of orgelles volgen waar je al zo lang van droomde. Misschien zal het iets langzamer gaan omdat je een jaartje ouder bent, want je vingers zijn misschien niet zo soepel meer als was je vijf of zes jaar, maar je motivatie en de wilskracht zullen bergen verzetten en veel goed maken.
- Misschien wil je leren aquarelleren, of tekenen, of een vreemde taal leren. Misschien kost het in het begin veel moeite, want in de luie stoel blijven zitten is natuurlijk gemakkelijker. Maar als je van je leven iets wil maken, er plezier aan beleven en vooral gezond blijven van lichaam en geest is een creatieve bezigheid absoluut noodzakelijk.
- Of ben je iemand die belangstelling heeft voor reizen? Akkoord zoiets kost geld en dat wil je in deze situatie misschien niet uitgeven, maar je kan je eigen omgeving verkennen en je zal verbaasd staan dat er in je buurt zo’n verrassend mooie dingen zijn. De natuur is namelijk overal prachtig, en je kan er zowel in Erps-Kwerps of Mariekerke als in Buenos Aires van genieten. Overal is dezelfde meesterhand zichtbaar in de werken van de natuur.
- Ook als vrouw kun je je ongelooflijk verdienstelijk maken. Sommigen volgen een cursus decoreren, of tekenen, of musiceren, of koken en bakken. Er zijn er die het nog drukker hebben dan als ze een vaste baan hadden.
- Nog anderen gaan tuinieren, scheppen vreugde in het kweken van hun eigen groenten en vruchten, experimenteren met biologische teeltmethodes, worden er zelfs gezonder van.
- Misschien zijn er verenigingen in de buurt die best een ervaren en betrouwbare helpende hand kunnen gebruiken. Misschien moeten er huisbezoeken worden afgelegd, misschien moet het secretariaat worden bijgehouden, misschien moet er orde op zaken worden gesteld in de boekhouding, of… moet er aan het lokaal getimmerd of geschilderd worden. Al naargelang de vaardigheid van iemand kan de keuze beslist ideaal gemaakt worden.
- Uiteraard zijn er bij de kinderen of kleinkinderen ook wel klussen te klaren, maar veelzijdigheid en variatie in het creatieve programma houden je jong en gelukkig.
Isoleer je niet
Iemand die gedwongen wordt werkloos te zijn, met brugpensioen te gaan, problemen heeft met de zaak omwille van corona, mag zich beslist niet isoleren. Probeer toch contacten te leggen en op te bouwen en vooral nu moet dat in alle veiligheid gebeuren. Kijk er naar uit dat we weldra weer een beetje normaler gaan kunnen functioneren en zorg ervoor dat je tegen die tijd iets om handen hebt.
Wat je niet mag doen: blijven kijken naar het verleden en boos worden op alles en iedereen omdat je onrechtvaardig behandeld bent. Positief naar de toekomst kijken en op die manier kan je weer gelukkig worden.