Is er iets mis met een heerlijk geurtje? Natuurlijk niet, want al van in de oudheid was het bekend dat vrouwen en zelfs mannen duchtig gebruik maakten van allerhande geurtjes om de eigen lijfgeur te camoufleren mocht die wat minder aantrekkelijk zijn. Zelfs de Franse koningen en hovelingen maakten er gebruik van. Dat was ook wel nodig, want zo hygiënisch ging het er in de wandelgangen van de koninklijke paleizen en hovingen ook niet aan toe.
Maar ook de Romeinse en Egyptische vrouwen kenden wel hun geheime recepten. Badhuizen waren in Rome drukbezochte plaatsen, waar het met de goede zeden ook niet altijd erg nauw werd genomen. Besmettelijke ziekten kwamen dan ook veel voor. Het is bekend dat Cleopatra zich graag baadde in ezelinnenmelk om op die manier jong te blijven en een schone gave huid te bewaren.
Cosmetica is dus van alle tijden, met dit verschil dat het vroeger veel natuurlijker was: men kende geen scheikundige ingrediënten die uit het labo kwamen, men gebruikte enkel grondstoffen en elementen uit de natuur. Wat dat betreft was er geen probleem. Dat is tegenwoordig wel wat anders, wat heel wat deodoranten zijn pure scheikunde. Of die allemaal even onschuldig zijn valt te betwijfelen.
Deodoranten zijn middelen om onaangename geurtjes te maskeren, maar ze pakken de oorzaak niet aan.
Wie geregeld deodoranten gebruikt, zal sneller allergieën ontwikkelen en zelfs vatbaarder zijn voor bepaalde soorten kanker. Consumentenorganisaties testten maar liefst tweehonderdvijfentwintig verschillende deodoranten uit en stelden daarbij vast dat maar liefst eenenveertig procent van de deo-rollers of -sprays ronduit gevaarlijk waren. De reden: ze bevatten kankerverwekkende elementen als formaldehyde en zelfs geringe doses dioxines. Dat wordt uiteraard ontkend door de bedrijfstak. Maar je kan toch maar beter voorzichtig zijn. Water en zeep zijn nog altijd de meest doeltreffende en onschuldige middelen om onaangename geurtjes te bestrijden.