Er gebeurt van alles met ons voedsel zonder dat we het weten. Denk aan het rapport van de Nederlandse consumentenorganisatie die jam van een bekend Nederlands merk had onderzocht, waarvan op de verpakking stond dat het bestond uit zuiver fruit van biologische oorsprong en zonder toevoegingen. Wat bleek: er zat helemaal geen fruit in, maar bestond gewoon uit verdikkingsmiddel, heel veel suiker en aroma’s. Van een kolossaal bedrog gesproken. En wat met de mensen die dachten dat ze een gezond natuurlijk product kochten? Het was puur bedrog.
Ons voedsel is vaak een giftige cocktail die ons langzaam maar zeker ziek maakt. Het is belangrijk zijn menu kritisch en oordeelkundig samen te stellen.
Onbetrouwbare voeding
Dergelijke dingen worden niet graag aan het licht gebracht, maar gebeuren wel dagelijks en op grote schaal. We zijn wat we eten, maar wat ons wordt voorgezet is in veel gevallen onbetrouwbaar en vaak ook giftig. Dat komt neer op zelfmoord op termijn, maar eigenlijk is het moord met voorbedachten rade vanwege de producent.
Er zitten natuurlijk nog meer gevaarlijke stoffen in de voeding. Het zijn niet enkel de kleurstoffen, de bewaarmiddelen, de bestrijdingsmiddelen, de suikers en de aroma’s, maar soms ook echt giftige stoffen zoals dioxine. Die binden zich vooral aan vetten. Vandaar dat je moet uitkijken met bijvoorbeeld eieren van kippen die dioxine in de voeding hebben gekregen. Denk aan de vetmester uit een Oost-Vlaamse regio die er weet van had en het voeder dat besmet was met dioxine toch in de voedselketen bracht. Hoeveel mensen hebben daardoor al niet kanker gekregen?
Het gebeurt ook bij ons
Dioxine? In ons voedsel? Ongelooflijk en toch gebeurt het… niet in Seveso, maar bij ons. Want rampen kunnen toch alleen maar aan de andere kant van de wereld toeslaan? Dachten we…
De hele voedselketen besmet met een van de meest gevaarlijke stoffen? De dioxineaffaire zette destijds alle gevoel van vermeende veiligheid opzij. Er was wel degelijk gevaar! Een stormloop naar reformwinkels ontstond. Plots waren de biologisch gekweekte producten geen fantasie meer van groene dagdromers. Men besefte terdege dat de volksgezondheid gevaar liep. Maar dioxine was maar een uitschieter. En wie dacht dat hij maanden later veilig kon winkelen was eraan voor de moeite. Hoeveel kippenslachters hebben de besmette kippen niet maandenlang bewaard in de diepvriezer en later als de “kust” veilig was, weer in omloop gebracht?
En dan dachten we dat kip eten gezonder was. Ja, maar…
Ogen dicht
Wat we niet zien en wat we niet smaken is er niet. Dat is een erg simpele gedachte, want we wilden zelfs de ijsberg die boven water stak niet zien, laat het resterende gedeelte van nog 90 percent onder water/ Dat wilden we niet zo graag zien, want intussen blijft het publiek graag omgaan met gevaarlijke stoffen en geven we liefst zo weinig mogelijk uit aan onze voeding: goedkope gezondheid is slechte gezondheid.
Maar toch zullen we ons moeten leren beschermen, kritisch lezen, anders denken en anders eten, willen we van een goede kwaliteit van het leven blijven genieten tot op hoge leeftijd.
Door wetenschappelijke instituten werden manifesten verspreid en in de reformwinkels ter beschikking gesteld, maar er was ondanks de inspanningen niet bijster veel aandacht en belangstelling voor. Een klassiek gegeven!
Giftige cocktail aan tafel
Het is moeilijk om te begrijpen en te aanvaarden, want de kruistocht voor de verbetering van de gezondheid en de strijd tegen alle gevaren die het leven bedreigen krijgt telkens weer bevestiging vanuit wetenschappelijke hoek.
En toch zullen we iets moeten doen, want onze omgeving wordt steeds zwaarder belast. Chloor, dioxines en halogenen bedreiging ons via voedsel, water en lucht. Aan fruitsappen te koop aangeboden in de gewone handel, wordt broom toegevoegd.
Tomaten die in serres worden gekweekt op hydrocultuur, worden met broom “begast”. Je kan je al vragen stellen bij de kwaliteit van de hydro-gecultiveerde groenten, maar als er broomgas in de serres wordt gejaagd…
Leerling-tovenaar
Van veel procedures weten we nog te weinig, we zijn dus wel echt leerling-tovenaar aan het spelen met onze voedsel en onze omgeving. Neem nu nog maar de magnetron. Natuurlijk wordt er verteld dat het compleet veilig is, want wie gaat het opnemen tegen die enorme lobby. Maar ondanks het feit of er al dan niet straling vrijkomt, moeten we toch vaststellen dat de moleculaire structuur van het voedsel verandert, dat concluderen orthomoleculaire specialisten.
Het cysteïne verandert van plaats of krijgt een andere structuur. Bepaalde aminozuren ondergaan een structurele wijziging in de magnetron of microgolfoven. Mineralen zijn moeilijker te wijzigen, maar de vitamines verminderen duidelijk in waarde. Bij de verwarming met microgolfoven verloopt het kookproces van binnen naar buiten, net het omgekeerde van het klassieke kookproces. Het risico op bacteriële besmetting aan de buitenkant bij onvoldoende verhitting tot de rand toe, is niet denkbeeldig.
Op die manier bedreigen we onze gezondheid met te weinig bekende procedures en stoffen. Denk aan de jaren 70 toen men op grote schaal het drinkwater wou fluorideren. Dat gebeurde in verschillende gemeenten in Nederland en de USA. Bij ons kwam het gelukkig zo ver niet, want het kwam vast te staan dat fluor zeer kankerverwekkend was. Men kreeg weliswaar een vermindering van tandcariës, maar hoeveel levers werden er niet door vergiftigd?
Fluor blokkeert namelijk een tiental enzymen in de biochemie. Dan weten we nog niet alles over toevoegingen aan het voedsel, over suikers en kunstsuikers, over bewaarmiddelen. We krijgen dagelijks een giftige cocktail voorgeschoteld.
Hoe moet het verder?
De toxiciteit of giftigheid van een aantal stoffen is erg groot en op bepaalde plaats van onze planeet heeft dat al tot catastrofes geleid. In de baai van Minamata in Japan werden in de jaren 70 trouwens meer dan 2000 slachtoffers gemaakt doordat ze oesters hadden gegeten die gevist waren in een gebied waar een zinkfabriek afvalwater had geloosd. De oesters -van nature opruimers van de zee- hadden het vergif 300 maal sterker in zich geconcentreerd dan in het omgevende water. Ze deden dienst als een soort filter, vergifzuigers, zonder er zelf het slachtoffer van te worden. Maar de mens die ze opat werd blind, kreupel, of ging ten onder aan de vergiftiging.
Hetzelfde gebeurt op minder spectaculaire wijze met aromatische koolwaterstoffen, met dioxine en PCB’s, maar het resultaat hiervan zal pas over een aantal jaren bekend zijn… als het al bekend wordt, want vaak worden catastrofes op termijn niet meer gelinkt met de echte oorzaken.
Best mogelijk dat over een aantal jaren het aantal kankergevallen sterk toeneemt, zonder dat meteen nog een beschuldigende vinger wordt uitgestoken naar vetsmelters en veevoederbedrijven, naar bestrijdingsmiddelen in de groenten- en fruitteelt. Want hier liggen de echte schuldigen. Ze willen geld verdienen zonder zich vragen te stellen over het effect op de volksgezondheid.
Een aantal jaren geleden was er in de varkenssector een mini-schandaaltje omdat het varkensvlees naar vis smaakte en in de pan naar gebakken vis rook. Veevoederboeren hadden gemalen viskoppen in hun voeder gemengd, met alle gevolgen van dien. Een schandaaltje dat meer economische dan gezondheidsrisico’s inhield… Maar wie ligt er vandaag nog wakker van de effecten op de gezondheid? Had de nationale economie er niet mee te maken gehad, waren er dan even strenge veiligheidsnormen afgekondigd?