Vroeger was het enkel mode dat dames en jonge meisjes een piercing in de oren lieten zetten, gewoon om mooie oorbellen te dragen. Dat was al gevaarlijk genoeg op zich, want er was bij het doorboren van de oorlellen soms door contact met bloed of besmet materiaal altijd wel een risico op besmetting.
Tegenwoordig is dat besmettingsrisico veel groter, omdat niet enkel de oren, maar de neus, de wang, de tong, de navel, zelfs de genitaliën voorzien kunnen worden van piercings en dat in allerlei materialen. De kans op besmetting is ver van denkbeeldig en soms heeft dat de dood tot gevolg.
Er is bijvoorbeeld risico op aids als de piercing met besmet bloed in contact komt.
Maar er zijn nog meer risico’s.
Om te beginnen moet je weten of je ergens allergisch aan bent. Sommige mensen verdragen geen nikkel, hebben een nikkelallergie en als ze dan een piercing met nikkel als materiaal hebben, kunnen ze in een gevaarlijke situatie belanden.
Dat is een minderheid, maar het risico bestaat. Het grootste risico is besmettingsgevaar. Men houdt er rekening mee dat 25 percent van alle piercings infecteren. Dat infectiegevaar is het grootst de dagen na het aanbrengen van de piercing, maar het kan later op elk moment toeslaan. Het blijft een risicozone waar de huid doorboord werd.
Denk aan de navel, waar zich vocht en vet ophoopt. Schimmels en infecties zijn op die plaats niet zeldzaam. Dat risico is nog groter bij de genitaliën. Ook tepelpiercings kunnen bij vrouwen later complicaties geven als ze bijvoorbeeld borstvoeding moeten geven, omdat de melkklieren en kanalen doorboord werden.
Bij de genitaliën kan dat ernstige ontstekingen veroorzaken met frigiditeit of impotentie tot gevolg. Een tongpiercing is dan weer heel nadelig voor de tanden, omdat het stukje metaal voortdurend tegen de tanden kleppert.
En tenslotte nog dit: mocht je toch overwegen om een piercing te laten zetten, doe het dan enkel en alleen in uiterst hygiënische omstandigheden en alleen in een instelling die betrouwbaar is en vakkundig tewerk gaat.