De kindertijd zou de gelukkigste periode in een mensenleven moeten zijn. Dat wordt ons ook zo voorgehouden, omdat er nog geen zware verantwoordelijkheden op de tere schouders van kinderen drukt, ze minder problemen maken van dingen die op hen en ons afkomen. Men vindt het vanzelfsprekend dat het zorgeloze, levensblije en onschuldige wezens zijn die onbekommerd door het leven huppelen. De realiteit is vaak anders, want kinderen laten niet gemakkelijk in hun ziel kijken en ze worden geconfronteerd met problemen die vijftig jaar geleden niet bestonden: echtscheidingen van de ouders zijn nu schering en inslag en de onzekerheid die daaruit voortkomt, maakt het leven van veel kinderen onzeker, ongelukkig.
Depressief
Onderzoek heeft aangetoond dat tussen de drie en de vijf percent van de kinderen beneden de 12 jaar depressief gedrag vertoont dat zo ernstig is dat ze gebukt gaan onder gevoelens van wanhoop en soms zelfs met zelfmoordgedachten rondlopen.
Artsen en psychologen beseffen pas sinds een twintigtal jaar dat depressies bij kinderen en bij volwassenen heel wat punten van overeenkomst vertonen. Er is niet enkel het probleem van eenoudergezinnen, nieuw samengestelde gezinnen, co-ouderschap, maar daarenboven ook het pestgedrag van leeftijdgenoten, de onveiligheid in de steden, het loodzware lesprogramma van de scholen en daar bovenop als klap op de vuurpijl de corona-crisis met het online lesgeven en het studeren buiten de schoolmuren.
Heel wat jonge kinderen krijgen tegenwoordig te maken met depressieve gevoelens. Ouders en opvoeders moeten begripvol met depressieve kinderen omgaan, naar hen luisteren en hun problemen nooit kleineren.
Veel ouders lopen de muren op als ze hun kinderen bezig zien, maar veel kinderen zakken door de grond als ze de reacties van hun ouders moeten ondergaan. Neen, kinderen hebben het niet gemakkelijk in deze tijd en niet te verwonderen dat je soms drama’s meemaakt, kinderen echt depressief worden en zich voor de trein gooien zoals onlangs in het Gentse gebeurde.
Dat is geen goed vooruitzicht voor de maatschappij. Volgens de Britse psychiater dr. Anthony Clare groeien depressieve kinderen vaak op tot mannen en vrouwen die hun leven lang geplaagd worden door gevoelens van minderwaardigheid en veel onder hen worstelen zelfs met zelfmoordgedachten.
Meest kwetsbare kinderen
Bij sommige kinderen is het duidelijk dat ze met een probleem zitten, maar dat is niet bij iedereen het geval. Soms is het schrikken als er wat gebeurt… “Dat hadden we niet zien aankomen, dat hadden we niet verwacht”.
Ouders, leraars en alle verdere betrokkenen vragen zich uiteraard af welke kinderen meest risico lopen om tijdens hun jonge jaren een depressie te ontwikkelen?
Volgens specialisten zijn dat:
- Kinderen van ouders die zelf een depressieve voorgeschiedenis hebben. Dit kan twee redenen hebben: ofwel omdat het kind in kwestie het depressieve gen van één of beide ouders erft; ofwel omdat het kind als gevolg van de depressiviteit thuis voortdurend geconfronteerd wordt met spanningen en verwaarlozing.
- Kinderen die al vanaf hun prilste leeftijd in onzekerheid hebben geleefd, lopen veel kans daar een beschadigde persoonlijkheid aan over te houden (bvb. een gebrek aan zelfvertrouwen of een negatief beeld van zichzelf).
Dat onzekere gevoel kunnen ze op verschillende manieren opgelopen hebben: via agressieve ouders, door seksuele mishandeling, doordat een of beide ouders aan drank of drugs verslaafd zijn, door voortdurende relatieproblemen tussen vader en moeder, doordat het kind zelf of een van zijn ouders aan een zware handicap of chronische ziekte lijdt.
Tijdens hun schooljaren lopen deze kinderen een groter risico zich te ontwikkelen tot jongens en meisjes met gedragsproblemen. Ze zullen ofwel erg vatbaar zijn voor pesterijen door anderen; ofwel zelf rebels reageren en er plezier in vinden andere klasgenoten te treiteren. Oorzaak en gevolg liggen hier inderdaad heel dicht bij mekaar.
Signalen om hulp
Meestal zijn er wel signalen die erop wijzen dat er wat aan de hand is, dat er abnormaal gedrag is en dat er iets scheelt aan de thuissituatie of in de sociale context van het kind.
Volgende kenmerken maken duidelijk dat er moet gelet worden op het kind, want dat er iets grondig mis aan het gaan is:
- Het kind verliest plots alle belangstelling voor zijn vrienden en hobby’s.
- Het lijdt aan slapeloosheid.
- Er is verandering in het patroon van de eetgewoonten die ontsporen: het kan zijn dat het zich van ’s morgens vroeg tot ’s avonds begint vol te proppen met al wat maar enigszins eetbaar is of, net andersom, dat het kind nergens meer trek in heeft.
- Het kind maakt geregeld zijn beklag over de zinloosheid van het leven, ziet alles somber in en wordt onverschillig.
Helpende hand
Wie dergelijke tekenen van depressiviteit bij een jong persoon ontdekt, kan best alert zijn en volgende hulp verschaffen:
- Luister aandachtig naar wat het kind je te vertellen heeft.
- Zet je verbeeldingskracht aan het werk om je in zijn of haar gedachtewereld in te leven. Dat is de beste manier om begrip te kunnen opbrengen voor de nood van het kind.
- Het is helemaal verkeerd om hun ongelukkig te negeren of te kleineren. Wie dat doet, loopt enerzijds het risico dat het kind dichtklapt en niemand meer in vertrouwen zal nemen, of anderzijds dat het kind zijn problemen overmatig zal dramatiseren in een ultieme poging om zich van je aandacht en belangstelling te verzekeren.
- Bespreek in geen geval je eigen problemen met het kind.
- Herhaal op een andere manier wat het kind je gezegd heeft. Dat geeft hem het gevoel dat er naar hem geluisterd wordt en dat men begrip heeft voor zijn probleem, dat bevestigt je belangstelling en aandacht.
- Als de depressieve gevoelens van het kind langer dan een paar weken duren en het duidelijk is dat het kind in zijn dagelijkse omgeving niet meer kan functioneren, is het nodig professionele hulp te zoeken, eventueel door er met de huisarts over te praten die kan doorverwijzen naar een kinderpsycholoog of psychiater, in de hoop dat het kind niet wordt afgewezen zoals onlangs gebeurde in het UZ te Gent.
Maar gelukkig is er ook kruid tegen gewassen.
Hypericum of Sint-Janskruid kan ook helpen tegen depressieve gevoelens bij kinderen.
Een tip: Hyperibell van Fytobell.
Weliswaar is het veilig om de dosering voor kinderen te halveren van die van volwassenen.
Je vindt Hyperibell van Fytobell in de apotheek met CNK-bestelnummer 2899-938.
Je kan Hyperibell van Fytobell ook online bestellen v ia www.almed.be of via www.boverte.com.
Kinderen reageren gelukkig snel op deze natuurlijke behandeling.